Στα τόσα χρόνια που παλεύουμε και ευχαριστιόμαστε τα κλασικά, καταλήξαμε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό στον δίτροχο κόσμο από την διαπεραστική κραυγή μιας δίχρονης Kawasaki Mach την ώρα που την μαρσάρεις. Αν ο Hannibal ήταν οδοντίατρος αυτόν τον ήχο θα ήθελε να κάνει ο τροχός του….Εκτός από το ηχητικό, διαθέτει και οπτικά εφέ καπνού. Αν δεν υπήρχαν τα καπνογόνα, τέτοια μηχανάκια θα χρησιμοποιούσε η Madonna στα live της..
Η τρικύλινδρη δίχρονη υπερβολή της Kawasaki που έζησε από το 1969
έως το 1976 σε μεγέθη από 250 έως 750cc, ακούει στο όνομα Mach και στο ελληνικό παρατσούκλι Samurai (κακώς και επηρεασμένοι κάποιοι από το 250cc δικύλινδρο δίχρονο εκείνης της εποχής). Κι αν σήμερα τα δίχρονα έχουν χρεωθεί την καταστροφή της δημόσιας υγείας των δρόμων και ουσιαστικά αποτελούν ένα μακρινό παρελθόν (με την αρχή του τέλους να προσδιορίζεται στο 1976, όταν απαγορεύτηκε η κυκλοφορία τους στα highways της Αμερικής), οι δίχρονες κυρίες της Kawasaki κατέχουν περίοπτη θέση στο μοτοσυκλετιστικό hall of fame, με βασίλισσα την H1 Mach III των 500cc.
Ας δούμε, όμως, πώς ήταν διαμορφωμένα τα πράγματα την δεκαετία του 1960 σε Kawasaki και αγορά μοτοσυκλέτας. Η εταιρεία από την Ιαπωνία ήταν ένας κολοσσός που παρήγαγε αεροσκάφη, ρομπότ, γέφυρες και πλοία, αποφασίζοντας κάπου στο 1965 να μπει με αξιώσεις στην αγορά μοτοσυκλέτας και κυρίως αυτή της Αμερικής. Πρώτη προσπάθεια ήταν το W1 που αφορούσε την πιο εμφανή και απροκάλυπτη αντιγραφή που έχει γίνει ποτέ στην δίτροχη ιστορία, καθώς οι Ιάπωνες στο συγκεκριμένο μοντέλο αντέγραψαν μέχρι και την τελευταία βίδα της BSA Star Twin.
Ως μη γενόμενη δημιουργικά η πρώτη προσπάθεια, ουσιαστικά η Kawasaki αποκτάει δίτροχη υπόσταση το 1969 που παρουσιάζει το πρώτο Mach και κερδίζει το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Έχοντας λοιπόν το στέμμα του γρήγορου ρίχνει στην αγορά μια ρυπογόνο, με υπερκατανάλωση καυσίμου, τρικύλινδρη σαΐτα που στις στροφές πήγαινε ευθεία. Η Καλιφόρνια και πολλές άλλες πολιτείες την ίδια περίοδο, σιγά σιγά εξαφανιζόταν κάτω από μια επιβλαβή πορφυρή ομίχλη, οπότε το να σώσεις τον πλανήτη μπορούσε να περιμένει λίγο ακόμα (οι περιβαλλοντικές δίχρονες καταστροφές αποτελούσαν μέλλον μακρινό και μικρό θέμα σε σχέση με τη ρύπανση των βιομηχανιών). Την περίοδο εκείνη το να πηγαίνεις όσο πιο γρήγορα μπορείς ήταν το πιο σημαντικό θέμα και πάνω από οποιαδήποτε χρηστικότητα ή άνεση. Στην Αμερική, όπου στόχευε αρχικά η Kawasaki, η βενζίνη μολύβδου ήταν πολύ πιο φθηνή από το νερό βρύσης (και πιθανόν είχε και καλύτερη γεύση), οπότε δεν υπήρχε νόημα ανησυχίας για βαρετά πράγματα όπως η κατανάλωση καυσίμου και οι εκπομπές ρύπων. Κάνοντας, λοιπόν, την πιο έξυπνη κίνησή της η Kawasaki κέρδισε τους απανταχού funs της ταχύτητας καθώς καμία μοτοσυκλέτα παραγωγής δεν μπορούσε να συναγωνιστεί το Mach σε επιτάχυνση, ταχύτητα αλλά και τιμή. Όλα τα υπόλοιπα δίχρονα της εποχής ήταν δικύλινδρα και η Big K ήταν η πρώτη που τολμούσε τους τρεις κυλίνδρους και μάλιστα με ιδιαίτερη επιτυχία. Άλλωστε, τότε ίσχυε ακόμη το ‘’περισσότεροι κύλινδροι, περισσότερη δύναμη’’.
110.000 χιλιάδες αγοραστές βρήκε η Kawasaki στα επτά χρόνια παραγωγής τους, αλλά αρκετοί από αυτούς την αντικατέστησαν γρήγορα και εκφραζόμενοι όχι με καλό τρόπο. Ο λόγος ήταν το γεγονός ότι ουκ ολίγοι ήταν εκείνοι που αγόρασαν οικοπεδάκι γωνιακό, βρίζοντας τις τελευταίες στιγμές πριν την ανάσκελη αγορά “γαμωτ γαμωτ” σαν τον Jean-Raoul από την μυθική ομάδα του Joe Bar. Η πολύ κακή κατανομή βάρους, οι ελαστικότητες του πλαισίου και τα απότομα πετάγματα μέχρι τις 6.000 στροφές ήταν λίγοι από τους λόγους που σου έδιναν να καταλάβεις ότι το να μείνεις πάνω στην συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα και να έχεις μια κανονική καθημερινότητα, δεν ήταν το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου.
Σε κάθε περίπτωση όμως μόνο υποκειμενικό δεν είναι, αυτό που οι απανταχού λάτρεις της Kawasaki ισχυρίζονται. Ότι δηλαδή τα Mach και στην συνέχεια τα Z, μάθανε στον κόσμο τι θα πεί δίτροχο γκάζι…. Ένα Kawasaki Mach H1 ή Η2 σε καλή κατάσταση, σήμερα κοστίζει από 5.000 έως 9.000 ευρώ.
Πηγή: moto4fun.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου