Εχθές, ο Valentino είχε τα γενέθλια του, κλείνοντας τα 38 του χρόνια. Ακόμη μάχιμος, ακόμη το ίδιο «τρελός», ο Rossi, συνεχίζει να μαγεύει μέσα και έξω από τις πίστες, αποτελώντας έναν ζωντανό, εν ενεργεία θρύλο. Ας ρίξουμε μια ματιά στην πορεία του ανά χρονιά.
Πελέ, Μοχάμεντ Αλι, Μαραντόνα, Σένα, Μαίκλ Τζόρνταν και… Rossi! Ναι κύριοι, μας αρέσει δεν μας αρέσει, μιλάμε για αθλητή τέτοιου διαμετρήματος που στέκεται επάξια απέναντι σε όλους αυτούς τους υπέρλαμπρους αστέρες. Δεν είναι μόνο τα πρωταθλήματα, οι poles, τα βάθρα και οι επικές μονομαχίες του μέσα στην πίστα. Είναι πολύ περισσότερο ένα συγκεκριμένο στοιχείο που μοιράζεται με όλους αυτούς που αναφέρθηκαν στην αρχή του άρθρου.
Το ότι η φήμη του, ξεπέρασε τις πίστες και τα paddocks, το ότι έκανε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου, άσχετου με την μοτοσικλέτα να τον μάθουν και να μάθουν και τον κόσμο των αγώνων μοτοσικλέτας. Ρωτήστε τους πάντες, από τον γνωστό σας που δεν γουστάρει καθόλου τις μοτοσικλέτες, μέχρι την θεία σας που τις τρέμει, και από τους θαμώνες σε καφενείο της επαρχίας που λιώνουν στην πρέφα, μέχρι τον λουσάτο, in fashion κόσμο που πίνει espresso lungo με μαύρη ζάχαρη στο Κολωνάκι. Ρωτήστε τους λοιπόν: «Γνωρίζετε κάποιον οδηγό αγώνων μοτοσικλέτας;» Η απάντηση θα είναι μια… «Rossi!»
Είχαμε το προνόμιο να παρακολουθήσουμε την γέννηση και την πορεία ενός θρύλου, ο οποίος ακόμα συνεχίζει! Δεν έχουν όλες οι γενιές αυτή την τύχη. Ακόμη ίσως να μην έχουμε καταλάβει το πραγματικό μέγεθος του Valentino… ο χρόνος, πάντα προσθέτει αξία σε αυτές τις περιπτώσεις. Θα ρωτήσουμε τις επόμενες γενιές λοιπόν, σε είκοσι, τριάντα χρόνια από τώρα,αυτές θα μας πουν. Θα μας πουν για έναν από τους μεγαλύτερους αναβάτες όλων των εποχών, αυτόν για τον οποίον πανηγυρίσαμε, θυμώσαμε, συμπαθήσαμε, αντιπαθήσαμε, γελάσαμε ή τσαντιστήκαμε. Και τότε θα μάλλον θα καταλάβουμε, πόσο τυχεροί ήμασταν που τα ζήσαμε όλα αυτά.
Η αγωνιστική ιστορία του VR46 λοιπόν, ανά χρονιά:
1996: Πρώτη χρονιά συμμετοχής στο ΠΠΤ με την AGV Aprilia, οδηγώντας ένας RS 125R. O Valentino είναι 17 χρονών και δείχνει τα δόντια του, όντας 6ος στον παρθενικό του αγώνα και στην συνέχεια κερδίζοντας δύο βάθρα και μια νίκη συνοδευομένη μάλιστα από Pole! Tερμάτισε ένατος στο πρωτάθλημα, καθόλου άσχημα για έναν rookie σε μια κατηγορία που είναι απίστευτα ανταγωνιστική.
1997: Πλέον έχει πάρει μεταγραφή στην επίσημη αγωνιστική ομάδα της Aprilia και απλά… σαρώνει! Παίρνει τους 11 από τους 15 συνολικά αγώνες και στέφεται πανάξια πρωταθλητής, κερδίζοντας τον πρώτο του τίτλο. Αρχίζει να δείχνει την «χαβαλέ» πλευρά του, σκαρώνοντας διάφορα σκετσάκια στους πανηγυρισμούς του, κάτι που θα αποτελέσει «χαρακτηριστικό Rossi» στοιχείο τα επόμενα χρόνια.
1998: To 98 o Rossi «ανεβαίνει» σκαλοπάτι στα 250 κ.εκ., πάντα υπό την σκέπη της Aprilia. Κερδίζει πέντε αγώνες αλλά εγκαταλείπει σε άλλους τόσους, με αποτέλεσμα να χάσει τον τίτλο. Παρ΄ όλα αυτά ο Rossi μας χάρισε εκπληκτικές μονομαχίες με τον αντίπαλο του και πρωταθλητή για εκείνη την χρονιά, Loris Capirossi, με απίστευτες προσπεράσεις στο όριο, φρενάροντας τελευταίας στιγμή, άλλο ένα trademark χαρακτηριστικό του.
1999: Την δεύτερη χρονιά στα 250 κ.έκ. ο Rossi δεν αστειεύτηκε! Εννιά νίκες και άλλες τρεις παρουσίες στα σκαλιά του podium, σημαίνουν πρωτάθλημα, το δεύτερο που προσθέτει στο παλμαρέ του. «Ξεφεύγει» τελείως στους πανηγυρισμούς με απίστευτα happenings που προσφέρουν γέλιο! Χαρακτηριστική η στάση για να επισκεφτεί την τουαλέτα στην μέση της Jerez, κάτι για το οποίο του επιβληθεί τσουχτερό πρόστιμο.
2000: Μεταγραφή στην Honda, στην top κατηγορία των 500 δίχρονων κ.εκ. και αρχή της συνεργασίας με τον τεχνικό διευθυντή Jeremy Burgess. Δύο νίκες, τρεις δεύτερες και πέντε τρίτες θέσεις, τον φέρνουν δεύτερο στην τελική κατάταξη, πίσω από τον Kenny Roberts Jr.
2001: Tην δεύτερη χρονιά ο Rossi, ποτέ δεν χαρίζει! Έντεκα νίκες, από μια δεύτερη και τρίτη θέση και το πρωτάθλημα είναι δικό του, με πανηγυρικό τρόπο! Το 2001 αρχίζει και η περίφημη του κόντρα με τον Max Biaggi, μέσα και έξω από τις πίστες.
2002: Τετράχρονες πλέον οι μοτοσικλέτες στα MotoGP, όπως είναι η νέα ονομασία της κορυφαίας κατηγορίας. Τέταρτος τίτλος με παρόμοιο εμβληματικό τρόπο, όπως και το 2001… έντεκα νίκες και οι επτά από αυτές μάλιστα, σερί!
2003: Συνεχίζει ακάθεκτος και αυτή την χρονιά, χωρίς να απειληθεί ουσιαστικά από κανέναν. Στο Phillip Island μάλιστα, κερδίζει αγώνα τον οποίο έχει ξεκινήσει με 10 δεύτερα ποινή «καπέλο». Πέμπτο πρωτάθλημα…
2004: Αλλη μια αλλαγή στρατοπέδου, ο Rossi στην Yamaha. Όλοι πιστεύουν ότι η πρώτη χρονιά θα είναι προσαρμογής και ότι θα δυσκολευτεί. Η απάντηση είναι εννέα νίκες, έκτο πρωτάθλημα και άλλος ένας φέρελπις αντίπαλος, ο Gibernau, στο καναβάτσο!
2005: H πιο επιτυχημένη του χρονιά! 11 νίκες και με μοναδική εξαίρεση την πίστα του Motegi, συνεχόμενη παρουσία στο βάθρο σε όλη την σεζόν! Το έβδομο πρωτάθλημα το πανηγυρίζει σκαρώνοντας σκετσάκι με τους επτά νάνους… και την σταχτοπούτα φυσικά!
2006: Το σερί των πρωταθλημάτων σπάει. Ο Rossi παίρνει αγώνες και είναι μέσα στην τριάδα σε όσους δεν κερδίζει αλλά με 0 συγκομιδή βαθμών σε τρεις από αυτούς, χάνει το πρωτάθλημα, το οποίο πηγαίνει στον Nicky Hayden.
2007: H χρονιά είναι «κακή», για τα δεδομένα του Rossi πάντα, αφού καταφέρνει να τερματίσει πρώτος σε τέσσερις αγώνες… μόνο. Παράπονα για τα ελαστικά αλλά η αλήθεια είναι ότι ο συνδυασμός Stoner και Ducati, είναι αχτύπητος!
2008: Ο Rossi συνέρχεται, αλλάζει και τα ελαστικά του και κάνει άλλη μια εκπληκτική σεζόν, με εννιά νίκες με απουσία από το podium σε δύο μόλις αγώνες. Όγδοο πρωτάθλημα και απόλυτο ρεκόρ συγκομιδής βαθμών σε μια σεζόν (373).
2009: Σε αριθμούς να τα πούμε. O Rossi είναι 30 χρονών, κερδίζει το ένατο πρωτάθλημα, φτάνει τις 100 νίκες στους αγώνες και σπάει το ρεκόρ παρουσιών στο podium όντας 163 φορές στα «σκαλοπάτια».
2010: Η χρονιά ξεκινά καλά, με νίκη, τρίτη και δεύτερη θέση στους τρεις πρώτους αγώνες. Στο Mugello όμως, έρχεται η καταστροφη, με τον Rossi να έχει τον πιο σοβαρό τραυματισμό της καριέρας του, ένα άσχημο θλαστικό κάταγμα στην κνήμη. Εκτός για τους επόμενους τρεις αγώνες και το πρωτάθλημα έχει χαθεί…
2011: Η πιο συζητημένη μεταγραφή στην ιστορία των αγώνων μοτοσικλέτας. O Rossi στην Ducati, η απόλυτη ιταλική ονείρωξη! Απότομη η προσγείωση όμως… η χειρότερη χρονιά ever, με μόλις μια παρουσία στο βάθρο.
2012: Ο γάμος με την Ducati δεν είναι σε καμία περίπτωση «ευτυχής». Δύο δεύτερες θέσεις η σημαντικότερη συγκομιδή στη σεζόν και το κλίμα πολύ βαρύ. Ήδη από τα μέσα της σεζόν, ο Rossi έχει ανακοινώσει το … διαζύγιο.
2013: Eπιστροφή στην Yamaha, o Lorenzo κάτοχος του περσινού τίτλου και ο Marquez «πύραυλος». Ο Rossi προσπαθεί να ανασυνταχθεί μετά το φιάσκο της Ducati. Μια νίκη και πέντε παρουσίες στο podium, του εξασφαλίζου την τέταρτη θέση.
2014: Ο Rossi στα 35 του χρόνια το προσπαθεί, επιμένει, αλλά ο Marquez, ένας αναβάτης μόλις 21 χρόνων , είναι άπιαστος. Η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα όμως, αποδεικνύει ότι ο dottοre, δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη!
2015: Ο Valentino και οι fans, θέλουν το 10ο! Η σεζόν ξεκινά εκπληκτικά με τον Rossi να φαίνεται πανέτοιμος να διεκδικήσει το στέμμα. Όμως το περίφημο «τα κάνανε πλακάκια για να μου στερήσουν τον τίτλο» σκάνδαλο και η καταστροφική κλωτσιά – σπρώξιμο στον Marquez, του στερούν την χαρά. Το θα γινόταν «αν δεν;». Με «αν δεν» κανένας δεν κέρδισε πρωτάθλημα!
2016: Ίδια εικόνα με την προηγούμενη σεζόν, πολύ καλή επίδοση, ευτυχώς καλύτερο το κλίμα με τους συναθλητές του αλλά και τέσσερις εγκαταλείψεις, που ουσιαστικά του στέρησαν οποιαδήποτε ελπίδα για κάτι καλύτερο.
2017: …και τώρα τι; Προφανώς το 10ο πρωτάθλημα είναι ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει ένα πολύ μεγάλος και ένδοξος κύκλος. Θα τα καταφέρει ο Rossi; Kανένας μας δεν ξέρει. Το σίγουρο είναι ότι θα το παλέψει όσο περισσότερο μπορεί!
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου