Η απόσυρση του Valentino Rossi από τους αγώνες μπορεί κάλλιστα να είναι, η σημαντικότερη στιγμή στον κόσμο της μοτοσυκλέτας για το 2021. Τίποτα πια, δεν θα είναι το ίδιο.
Γράφει ο Τζαννής Χαλκούσης
9 παγκόσμιοι τίτλοι, 115 νίκες, 235 podiums, 65 poles, 94 ταχύτεροι γύροι και 6.357 βαθμοί σε 3 (κατά ουσίαν 4) διαφορετικές κατηγορίες του παγκοσμίου πρωταθλήματος, κατά την διάρκεια ενός συναρπαστικού ταξιδιού είκοσι έξι ετών στις πίστες του κόσμου, που θα αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι του στις καρδιές των φιλάθλων. Ξεκίνησε τη μαγική του πορεία τα πέτρινα χρόνια και παραδίδει στους επιγόνους μια από τις λαοφιλέστερες αθλητικές διοργανώσεις στον πλανήτη, όπου μια πλειάδα εργοστασίων, επιστημόνων και αθλητών δίνουν τον νυν υπέρ πάντων αγώνα.
Ο Valentino Rossi αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του μηχανικού αθλητισμού για τον οποίον η ιστορία θα μιλά για πολλές δεκαετίες. Δεν είναι μόνον η θέληση για νίκη, οι επιδόσεις ή η χρονική διάρκεια… Είναι η προσωπικότητα. Όσο γέμιζε τις κερκίδες, τόσο οι επενδύσεις στο σπορ αυξάνονταν. Και όσο οι επενδύσεις έπαιρναν την άγουσα, τόσο η προσοχή του φιλοθεάμονος κοινού και των Μ.Μ.Ε. επικεντρωνόταν καταρχήν στο πρόσωπό του και κατ επέκτασιν στο άθλημα.
Η αρχή και τα χρόνια στη Ducati
Ο Vale δεν είναι θρύλος του MotoGP. Είναι καθεστώς. Οι περισσότεροι διαπιστευμένοι στην Dorna δημοσιογράφοι ανά τον κόσμον διαχωρίζουν τις χρονικές περιόδους στην σταδιοδρομία του Rossi,για τις δύο κορυφαίες κατηγορίες, αναλόγως των συμμετοχών του στις εργοστασιακές ομάδες (Honda – Yamaha–Ducati–Yamaha). Ουσιαστικώς, η αγωνιστική του πορεία διακρίνεται στην προ και στη μετά Ducati εποχή. Η εντελώς λανθασμένη εκτίμησή του στα τέλη του 2010 λίγο ήθελε για να καταστρέψει μια ένδοξη έως τότε πορεία. Υπό το φάσμα του ιταλικού ονείρου, της ψευδαίσθησης που είχε καλλιεργηθεί από τα επιτεύγματα του Casey Stoner, της αφόρητης πίεσης των «κοκκίνων» οι οποίοι είχαν βρεθεί «επί ξύλου κρεμάμενοι» με μια μοτοσυκλέτα δύστροπη, η επιβεβλημένη ανάγκη να πωληθεί εκείνη την εποχή η φίρμα σε πλούσιο οίκο και οι αφόρητες επιρροές του στενού περιβάλλοντος του Valentino,τον οδήγησαν σε μια «παρά τρίχα» αποδόμηση των όσων με χίλιους κόπους είχε κατακτήσει έως τότε. Ο μόνος που είχε δει το τυράκι της επερχόμενης φάκας ήταν ο Burgess, επικεφαλής τεχνικός του Valentino με τεράστια εμπειρία στο paddock. Το θαύμα που πέτυχαν οι δύο τους με τη Yamaha του 2004 ήταν αδύνατον να επαναληφθεί με τις GP11 και GP12, για τις οποίες ο σχεδιαστής τους Filippo Preziosi είχε εξαντλήσει τα περιθώρια του ευφάνταστου.
Λίγοι κατάλαβαν τότε ότι ο εσωτερικός κόσμος και οι ισορροπίες τουRossi-και κατ επέκτασιν η οπτική του γωνία, η αγωνιστικότητά του, η οδηγική του αντίληψη, η ενσυναίσθηση του ανταγωνισμού που άλλαζε κάθε φορά που κοιτούσε το ρολόι του, η αυτοπεποίθησή του, η αναγκαιότητα ύπαρξης διαφορετικής τεχνικής υποδομής της νέας ψηφιακής εποχής και η αυτοκυριαρχία του- άλλαξαν ριζικά.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1 Εισαγωγή
2 Η επιστροφή στην Yamaha
3 Αντιμέτωπος με τον Marc Marquez
4 Μια κληρονομιά χωρίς προηγούμενο
Πηγή: mototriti.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου