Η τελευταία του όμως αντιπαράθεση έμελλε να είναι καθοριστική για τον ίδιο τον Valentino. Η σκανδάλη στο όπλο των «αντιφρονούντων» ήταν το αγωνιστικό φαινόμενο της πρόσφατης ιστορίας, ο Ισπανός Marc Marquez. Όσο διήρκεσε η καλή του σχέση με τον Marquez από το 2013 έως το 2015 το paddock στην ολότητά του βίωσε την καλύτερη εποχή του. Κατόπιν των γνωστών γεγονότων του φθινοπώρου του 15 (αποτέλεσμα του αγώνα της Αργεντινής στην αρχή του πρωταθλήματος της ιδίας χρονιάς) όλα άλλαξαν. Στην οργάνωση, στο paddock, στις σχέσεις των ομάδων, στα δημοσιογραφικά γραφεία, στις κερκίδες, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παντού. Τόνοι λεκτικών ανοσιουργημάτων ξεστομίσθηκαν από ειδήμονες και μη στο όνομα του «περί δικαίου αισθήματος», το οποίο έγινε λάστιχο αναλόγως των μέτρων του καθενός. Η πόλωση απλώθηκε στις κερκίδες, αναβιώνοντας το φαινόμενο «Πράσινοι – Βένετοι» της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Ακρότητες, φανατισμός και αντιπαραθέσεις στα όρια της χυδαιότητας στιγμάτισε μια ολόκληρη εποχή. Χαμένοι βγήκαν οι πάντες. Και κυρίως το άθλημα. Παρόλα αυτά, εκείνος παρέμεινε στην συνέχεια σιωπηλός. Κατάλαβε ότι έστω και μια αγανακτισμένη στιγμή του ήταν ικανή να γκρεμίσει μια ιστορία μοναδική σαν παραμύθι.
Το συγκεκριμένο γεγονός, οι επιπτώσεις του, η παράλληλη ριζική αλλαγή του τεχνικού κανονισμού για ηλεκτρονικά και λάστιχα, τα σχεδιαστικά καπρίτσια της Yamaha, αλλά (αναπόφευκτα) και ο πανδαμάτωρ χρόνος συνέργησαν στα φτωχά αποτελέσματα της τελευταίας τριετίας.
Πάντως, στον τελευταίο αγώνα της καριέρας του εξελίχθηκαν όλα όπως του αναλογούσαν. Γενικότερα, στο δεύτερο ήμισυ της αγωνιστικής του πορείας, η εμπειρία του έδειξε ποιο είναι το αναγκαίο για μια νίκη, όταν το ταλέντο από μόνο του δεν ήταν πλέον αρκετό. Δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην τον τιμήσει στην φετινή Valencia, η οποία έσφυζε εκδηλώσεων για να απαλύνουν το προσωπικό κόστος της αποχώρησης.
Εκρηκτική ανθρώπινη ύπαρξη ο ίδιος, ιχνηλάτης του ονείρου του, σκυμμένος πάντα πάνω σε αυτό που μπορούσε να γίνει καλύτερο, δίνοντας νόημα στην ζωή πολλών άλλων, με τη νηφαλιότητα εκείνου που έκανε όσο πιο καλά μπορούσε αυτό που όφειλε στον εαυτό του να κάνει, με την τρέλα εκείνου που ψάχνει την επόμενη στιγμή του ωραίου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου