Γιατί η πολιτεία χαντακώνει τα δίκυκλα;

Είναι απορίας άξιο, γιατί ο χώρος του αυτοκινήτου τυγχάνει ευνοϊκότερης μεταχείρισης από αυτόν των δύο τροχών; Τι πρέπει να αλλάξει, ώστε όλο και περισσότεροι να αγκαλιάσουν τα δίκυκλα;

Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι τα ίδια τα δίκυκλα, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται από το κράτος και την ίδια την κοινωνία. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί προβλήματα στους υπάρχοντες μοτοσικλετιστές και ανασφάλεια σε όσους θέλουν να μπουν στο μαγικό χώρο των δύο τροχών.

Παλιότερα η μοτοσικλέτα είχε λανθασμένα συνδυαστεί με ένα κοινωνικό προφίλ μη αποδεκτό, δηλαδή την αντιδραστική νεολαία, ομάδες ταραχοποιών και γενικότερα ανθρώπων ασθενέστερων οικονομικά τάξεων. Η μοτοσυκλέτα, εκτός από το στίγμα της «αλητείας», κουβαλούσε στις πλάτες της και αυτό της επικινδυνότητας. Οι συμβουλές των γονέων να μείνουν μακριά από τα δίτροχα για να μην πάθουν κακό, ακόμα αντηχούν στα αυτιά των εν δυνάμει μοτοσικλετιστών.

Ευτυχώς αυτές οι προκαταλήψεις με τα χρόνια άλλαξαν και τα δίτροχα πέταξαν από πάνω τους το μανδύα του απαγορευμένου και συνάμα επικίνδυνου. Η αλματώδης τεχνολογική εξέλιξη μας έχει δώσει σήμερα τις ασφαλέστερες μοτοσικλέτες.

Γιατί όμως οι μοτοσικλετιστές δεν αυξάνονται; Γιατί η πολιτεία συνεχίζει να έχει στο περιθώριο τους δύο τροχούς;

Την ώρα που οι διευκολύνσεις αγοράς μέσω leasing, αυξάνουν τις πωλήσεις των αυτοκινήτων, η αγορά μοτοσικλέτας δεν πριμοδοτείται. Καμία παροχή που θα σπρώξει τα νούμερα προς τα πάνω, όπως για παράδειγμα το μέτρο των αποσύρσεων που ίσχυσε μόνο για τους τέσσερις τροχούς. Και όλα αυτά, ενώ απαγορεύτηκαν τα ATV κάτω των 125 κυβικών, που αποτελούσαν μια καλή πηγή εσόδων, από τα ενοικιαζόμενα στα νησιά.

Οι αφίσες των ινδαλμάτων από τα παγκόσμια πρωταθλήματα στους τοίχους των δωματίων, αντικαταστάθηκαν από τα smartphone. Υπάρχει παντελής έλλειψη κινήτρων για τις μικρότερες ηλικίες. Καμία υποδομή από το κράτος για τη στήριξη εγχώριων αγώνων, ώστε να μυηθούν οι νέοι στην μοτοσικλέτα και προπάντων να εξασκούν το χόμπι τους σε ασφαλές περιβάλλον, αποκτώντας παράλληλα οδηγική παιδεία.

Οι κατηγορίες διπλωμάτων είναι μια άλλη πληγή. Ενώ το κράτος θεωρεί επικίνδυνο για ένα νέο στα 18 του, να έχει στην κατοχή του δίτροχο άνω των 125 κυβικών, του αναγνωρίζει παράλληλα πλήρη υπευθυνότητα να ψηφίζει αλλά και να οδηγεί οποιοδήποτε αυτοκίνητο επιθυμεί, ανεξαρτήτως κυβικών και ιπποδύναμης, σπρώχνοντας τον τεχνηέντως  σε αυτή την κατηγορία οχημάτων.

Μείζον πρόβλημα αποτελεί και η ασαφής νομολογία γύρω από τα δίκυκλα. Καμία πρόνοια για την διήθηση, η οποία συνεχίζει να αποτελεί απαγορευμένο καρπό, παρόλο που αποσυμφορεί σε κάποιο βαθμό το κυκλοφοριακό χάος. Ούτε όμως και για την προστασία των δικυκλιστών από περιπτώσεις εγκατάλειψης από ατυχήματα με αυτοκίνητο.

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό ζήτημα, αποτελεί αυτό της φορολόγησης του εξοπλισμού των αναβατών. Η πολιτεία δεν έχει μεριμνήσει ώστε να μειώσει την φορολογία σε είδη προστασίας και ειδικότερα στα κράνη, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να κυκλοφορούν με ελλιπή ή και καθόλου προστασία, θέτοντας εαυτούς αλλά και άλλους σε κίνδυνο.

Εσείς τι λέτε; Τελικά είναι στραβός ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Γιατί η πολιτεία δεν στηρίζει τα δίκυκλα; Τι έχει αλλάξει και οι νέοι έχουν στραφεί στο αυτοκίνητο;


Πηγή: mototriti

12:30:00 π.μ.