Υπάρχει η «τέλεια μοτοσυκλέτα»;

Πως ορίζεται άραγε η μαγική συνταγή, που καθιστά μια μοτοσυκλέτα «τέλεια»; Αν ναι, ποια είναι αυτή; Υπάρχει σήμερα η τέλεια μοτοσυκλέτα;

Στις απαρχές της, η μοτοσυκλέτα δεν είχε κατηγορίες. Η συνταγή μεταξύ των περισσότερων κατασκευαστών ήταν «στάνταρ»: μια δίτροχη κατασκευή με κινητήρα, πλαίσιο και χαρακτηριστικά μέσα σε ένα σχετικά περιορισμένο εύρος. Η εξέλιξη της τεχνολογίας μέσα στα χρόνια αναβάθμισε σημαντικά της μοτοσυκλέτα ως όχημα, ενώ οι ανάγκες των αναβατών εμφάνισαν με τον καιρό μια τεράστια ποικιλία. Ως εκ τούτου, πλέον κατασκευάζονται μοτοσυκλέτες ίσως και για...περισσότερες από τις ανάγκες που «παίζουν» στους κόλπους των αναβατών.
Όμως, μέσα σε έναν κυκεώνα μοντέλων για κάθε τσέπη, επιθυμία και γούστο, μπορεί να υπάρξει κάποια συνταγή, κάποιο μοντέλο, που να ξεχωρίζει αισθητά ως... «πρέσβειρα» της μοτοσυκλέτας σε παγκόσμιο επίπεδο;

Ποια είναι η «τέλεια» μοτοσυκλέτα; 

Αυτή είναι μια ερώτηση στην οποία μπορείς να πάρεις χίλιες δύο απαντήσεις. Ποια θα μπορούσε να είναι η απόλυτη μοτοσυκλέτα, το τέλειο, το «Αριστα»; Μήπως είναι τα superbikes, που με το απόλυτο στήσιμο τους, τον ισχυρό κινητήρα τους και τις καταιγιστικές επιδόσεις τους, αποτελούν «όπλα» στο δρόμο; Μήπως είναι οι μοντέρνες megaon-off, που συνδυάζουν την τεράστια δύναμη με την άνεση και τις δυνατότητες εντός και εκτός δρόμου; Θα μπορούσε ο τίτλος να ανήκει στις streetadventure, μια κατηγορία που πετυχαίνει την χρυσή τομή σε κάθε χρήση στην άσφαλτο; Ή μήπως, τη διάκριση κερδίζουν οι απλές, καθημερινές και μικρού κυβισμού μοτοσυκλέτες, με την ευκολία και την οικονομία χρήσης τους;

Η τέλεια μοτοσυκλέτα θα ήταν ένα απρόσιτο, ουτοπικό μηχάνημα

Για να προσεγγιστεί η έννοια της «τέλειας» μοτοσυκλέτας, θα έπρεπε –για να το πούμε με μία φράση- να ικανοποιηθούν ΟΛΟΙ οι αναβάτες του πλανήτη με ένα μόνο μοντέλο. Φανταστείτε το λίγο! Η θεωρητική μοτοσυκλέτα μας θα έπρεπε να είναι φθηνή, ελαφριά, ευέλικτη και ασφαλής, να μην καίει τίποτα, να κινείται στην πόλη σαν χέλι και να ταξιδεύει σαν...λιμουζίνα. Ταυτόχρονα, θα έπρεπε να είναι ικανή να μπαίνει «φέτα» σε κάθε πιθανή στροφή, να έχει γκάζι που ζαλίζει και να μπορεί να εναλλάσσει ρόλους άμεσα! Αυτό, όπως φαίνεται, δεν γίνεται –ακόμα. Μια τέτοια μοτοσυκλέτα, αν ήταν δυνατόν  να κατασκευαστεί, θα ήταν όχι απλά πανάκριβη, αλλά εξωτικά απρόσιτη...

Η τελειότητα είναι κυρίως υποκειμενική

Καθώς λοιπόν μιλάμε μόνο για προσέγγιση και όχι επίτευξη της τελειότητας, στην εξίσωση μπαίνει αναπόφευκτα και ο αναβάτης. Οι ανάγκες και οι επιθυμίες του, καθορίζουν στο φινάλε ποια είναι η «τέλεια» μοτοσυκλέτα για αυτόν τον ίδιο. Αρα, η «τέλεια» μοτοσυκλέτα είναι πρακτικά μια προσωπική υπόθση και για αυτό δεν έχει επικρατήσει κάποιο μοντέλο ή κάποια «συνταγή» στην κορυφή του είδους.

Αυτή είναι η ΜΙΑ αντικειμενική προϋπόθεση! 

Αν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ένα χαρακτηριστικό που συμβάλλει –αντικειμενικά- στην τελειοποίηση της μοτοσυκλέτας, αυτό είναι η άρτια ενεργητική ασφάλεια. Ή πιο αναλυτικά, το άρτιο στήσιμο, ένα επαρκές και λειτουργικό πλαίσιο, καλοσχεδιασμένες αναρτήσεις και φρένα και ένας «σωστός» κινητήρας ως κερασάκι στην τούρτα. Αν υπάρχει κάτι που κάθε αναβάτης επιθυμεί, είναι μια άριστη οδηγική συμπεριφορά και από εκείνο το σημείο και πέρα, όλα μπορούν να αποτελούν μεταβλητές.

Τι πιστεύετε εσείς; Υπάρχει η «τέλεια» μοτοσυκλέτα αντικειμενικά; Ποια μοντέλα αγγίζουν, για εσάς, το απόλυτο; 

Πηγή: mototriti

Εσείς τι θέλετε να φέρει ο Αγιος Μοτο-Βασίλης;

Έστω ότι ο μυθικός Άγιος Βασίλης όχι μόνο είναι αληθινός, αλλά σκοπεύει να πραγματοποιήσει τις ευχές των Ελλήνων αναβατών. Εσείς τι θα ζητούσατε;

Τα Χριστούγεννα είναι μόλις 3 μέρες μακριά πλέον! Καθώς ετοιμαζόμαστε λοιπόν να υποδεχθούμε και επίσημα τις γιορτές, ας σκεφτούμε και κάτι πιο ανάλαφρο -είναι και Παρασκευή σήμερα, δεν θα ήταν και άσχημα, έτσι;
Έστω λοιπόν ότι ο αγαπημένος Άγιος των παιδιών όχι απλά ήταν πραγματικός, αλλά είχε σκοπό να πραγματοποιήσει, εν μια νυκτί, τις ευχές των αναβατών στην Ελλάδα. Τι λοιπόν θα ευχόσασταν εσείς;

Να έχει κάθε αναβάτης την ονειρεμένη του μοτοσυκλέτα; Πραγματικό όνειρο! Και βέβαια, μια απολύτως… υλιστική ευχή, αλλά από την άλλη ποιος δεν θα ήθελε να ξυπνήσει το πρωί, να κατέβει στο γκαράζ και να αντικρίσει την μοτοσυκλέτα που πάντα ήθελε; Θα ζητούσατε λοιπόν αυτό; Το σίγουρο είναι ότι αν γινόταν, την επόμενη μέρα θα έβλεπες παντού χαρούμενους αναβάτες… άρα, πιθανόν και μια καλύτερη οδηγική πραγματικότητα. Τι άλλο όμως μπορείς να ζητήσει κανείς;

Μήπως μια ακόμα ευχή θα ήταν περισσότερες πίστες στην Ελλάδα; Αυτό είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει πολλάκις αναβάτες, οδηγούς, τον Τύπο. Οι περισσότεροι χρήστες των δρόμων συμφωνούν ότι σε μια χώρα με τόση μηχανοκίνητη δράση, η έλλειψη περισσότερων εξειδικευμένων χώρων για αγώνες και εξάσκηση είναι μεγάλη. Να λοιπόν κάτι που θα μπορούσε να επιμεληθεί ο συμπαθής Άγιος: Με το που θα ξημερώσουν Χριστούγεννα, να υπάρχουν περισσότερες πίστες! Όμως και πάλι, πόσο θα άλλαζε το σκηνικό αυτό; Και πόσο θα επηρέαζε, ρεαλιστικά, την οδηγική πραγματικότητα;

Αυτή την ευχή ποιος την σκέφτηκε όμως; Να είναι όλες οι μοτοσυκλέτες καλοσυντηρημένες. Σε ένα βράδυ δηλαδή, ο Άγιος Βασίλης να… αλλάξει λάστιχα, λάδια, να κάνει σέρβις και ότι άλλο χρειάζεται, σε όλα τα δίκυκλα της Ελλάδας. Θα ήταν εύκολο να ευχηθούμε κάτι από τα δύο παραπάνω… αλλά μήπως πρέπει να σκεφτούμε και λίγο πιο ρεαλιστικά, πριν το κάνουμε;  Αυτό άλλωστε, θα ήταν μια ευχή, που δεν θα έκανε καλύτερη την κατάσταση μόνο για εμάς, αλλά και για όλους τους άλλους… και κατά επέκτασιν, και για εμάς! Για σκεφτείτε πόσοι αναβάτες εκεί έξω κυκλοφορούν με ακατάλληλα ελαστικά και συντήρητα δίκυκλα και αποτελούν κίνδυνο…

Εμείς πάντως, βρήκαμε ποια είναι η ευχή που θα κάνουμε. Μια καλύτερη ελληνική οδηγική πραγματικότητα, για τους δικυκλιστές. Το πώς ακριβώς αυτό θα μπορούσε να γίνει… θα το αφήσουμε στον Αίγιο! Έχουμε όμως στο μυαλό μας πολλά βασικά σημεία, τα οποία σίγουρα «καίνε»: Να ξεκινήσουν οι υπόλοιποι χρήστες των δρόμων να μας βλέπουν περισσότερο. Να βελτιωθεί επιτέλους η ποιότητα της ασφάλτου ΠΑΝΤΟΥ. Να νιώσουν επιτέλους πολλοί αναβάτες και να φορέσουν κράνος και προστατευτικό εξοπλισμό. Οι σχολές οδηγών να ασχοληθούν πολύ περισσότερο με την ενδελεχή εκπαίδευση των υποψήφιων αναβατών και να πάψει το δίπλωμα μοτοσυκλέτας να θεωρείται «δεύτερο» από πολλούς. Ακόμα καλύτερα, να γίνονταν τα μαθήματα ασφαλούς οδήγησης υποχρεωτικά, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης αυτής. Να ένα μικρό σκονάκι για τον Άγιο Βασίλη!

Εσείς λοιπόν τι θα ευχόσασταν; Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές σε όλους, με υγεία και μπόλικο μοτοσυκλετισμό για το 2018! 

Πηγή: mototriti

Τι έφτιαχναν οι μάρκες, πριν τις μοτοσυκλέτες;

Ποια πασίγνωστη εταιρία μοτοσυκλετών έφτιαχνε ραδιόφωνα και φωτογραφικές μηχανές και ποια… υφάσματα;; Ποια εταιρεία είναι η παλαιότερη στον κόσμο και ποια η νεότερη; Δείτε τα όλα εδώ!

Ανάμεσα στις μεγάλες εταιρείες μοτοσυκλετών που αυτή την στιγμή υπάρχουν στην αγορά, λίγες κατασκεύασαν από την αρχή, δίκυκλα! Οι περισσότερες ασχολήθηκαν με άλλους κλάδους της βιομηχανίας πριν στραφούν στο δίκυκλο και η ιστορική τους αναδρομή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα! Πως λοιπόν φτάσαμε στις σημερινές μάρκες και στη σημερινή παραγωγή; Ας δούμε μαζί ποια ήταν τα πρώτα κατασκευάσματα που προήλθαν από κάθε εταιρεία…

Aprilia: Η Aprilia ξεκίνησε ως κατασκευάστρια ποδηλάτων, λίγο μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Τα ποδήλατα φτιάχνονταν στην πόλη του Noale, λίγο έξω από την Βενετία και απευθύνονταν στους κατοίκους της περιοχής. Ήταν ο γιός του ιδρυτή της εταιρείας Alberto Beggio, Ivano, που έστρεψε την προσοχή του στις μοτοσυκλέτες παράγοντας αρχικά μοντέλα 50 κ.εκ. και σημειώνοντας επέκταση στη συνέχεια.

BMW: H «Bayerische Motoren Werke» ξεκίνησε ως κατασκευάστρια μικρών αεροσκαφών, από την συγχώνευση των εταιρειών των Karl Rapp και Gustav Otto. Η στροφή της BMW στις μοτοσυκλέτες έγινε μετά τον ΑΆ Παγκόσμιο Πόλεμο, που απαγορευόταν σε γερμανικά εργοστάσια να κατασκευάζουν αεροσκάφη. Η πρώτη μοτοσυκλέτα βγήκε το 1923, η R32 με τον θρυλικό πλέον boxer κινητήρα.

Ducati: H απαρχή της Ιταλικής εταιρείας περιελάμβανε την κατασκευή εξαρτημάτων ραδιοφώνων, με τον Antonio Ducati και τους 3 γιούς του να ανοίγουν την βιοτεχνία τους στην Μπολόνια της Ιταλίας το 1926. Για αρκετά χρόνια, κατασκεύαζαν προϊόντα όπως φωτογραφικές μηχανές, ξυριστικά είδη και άλλα, αλλά μετά την λήξη του Β.Π.Π. στράφηκαν στα δίκυκλα. Πρώτο της σχετικό προϊόν, ένας κινητήρας για ποδήλατα με το όνομα «Cucciolo» και κυβισμό 50 κ.εκ., που έλυσε τα χέρια πολλών Ιταλών πολιτών.

Harley Davidson: Η ιστορία της Αμερικανικής εταιρείας ξεκινάει σε ένα γκαράζ στο Milwaukee των ΗΠΑ, όπου ο William Harley και ο Arthur Davidson συναρμολόγησαν την πρώτη τους μοτοσυκλέτα. Σύντομα, στο επιχειρηματικό σχέδιο προστέθηκαν οι Willam A. και Walter Davidson, με την επίσημη ίδρυση της εταιρείας να γίνεται το 1907. Σύντομα, η παραγωγή έγινε μαζική και η H-D καθιερώθηκε στην αγορά.

Honda: Με πρωτεργάτη τον ιδιοφυή Soichiro Honda, η ομώνυμη εταιρεία ξεκίνησε το 1948. Ο Soichiro εξασφάλισε 500 δίχρονους κινητήρες που προορίζονταν για φορητές ηλεκτρικές γεννήτριες και τους προσάρμοσε για τοποθέτηση σε ποδήλατα, προσφέροντας μια λύση στον κυκλοφοριακό πανικό της μεταπολεμικής Ιαπωνίας. Πρώτη μοτοσυκλέτα ήταν το «Model D», ενώ το 1958 εμφανίστηκε το ιστορικό Super Cub 50, το πασίγνωστο παπί που άλλαξε τα δεδομένα της δίτροχης μετακίνησης.

Kawasaki: H ιστορία της πράσινης ιαπωνικής εταιρείας πηγαίνει πίσω μέχρι τα τελευταία χρόνια του 19^ου αιώνα, όταν ο Shozo Kawasaki ίδρυσε ναυπηγεία, στο Τόκιο. Η επιτυχία της εταιρείας στον τομέα την ώθησαν να ανοιχτεί στην βαριά βιομηχανία, κατασκευάζοντας τρένα και αεροπλάνα. Τότε ήταν που ξεκίνησε να κατασκευάζει και κινητήρες για τρίτους πελάτες, με την πρώτη εξολοκλήρου δική της μοτοσυκλέτα να παράγεται το 1961, την B7.

KTM: H Αυστριακή εταιρεία ξεκίνησε ως ένα τοπικό μηχανουργείο στην πόλη του Mattinghofen της Αυστρίας, το οποίο ίδρυσε ο Hans Trunkenpolz. Με ειδίκευση στις επισκευές diesel κινητήρων, ο Trunkenpolz έφτιαξε για πρώτη φορά μοτοσυκλέτα το 1951. Ήταν η έλευση του επιχειρηματία Ernst Kronreif που αγόρασε μερίδιο της εταιρείας του Trunkenpolz και έδωσε το χαρακτηριστικό όνομα, από τα αρχικά Kronreif & Trunkenpolz Mattinghofen.

Moto Guzzi: H κατασκευή μοτοσυκλετών ήταν το όνειρο που ζούσε στο μυαλό των νεαρών Carlo Guzzi , Giorgio Parodi και Giovanni Ravelli, ωστόσο ο Ravelli θα σκοτωνόταν σε αεροπορικό δυστύχημα πριν δει το όνειρο αυτό να παίρνει σάρκα και οστά. Οι Guzzi και Parodi προχώρησαν στην κατασκευή μοτοσυκλετών, με το πρώτο τους μοντέλο να φέρει το όνομα GP, από τα αρχικά τους. Ο 1921 η εταιρεία ξεκίνησε και επίσημα, με την ονομασία Societa Anonima Moto Guzzi.

MV Agusta: H Agusta ξεκίνησε την πορεία της από την κατασκευή αεροσκαφών, κάτι το οποίο με υπερηφάνεια ακόμη μνημονεύει. Ο κόμης Giovanni Agusta ίδρυσε την εταιρεία το 1910, ωστόσο πέθανε το 1927 αφήνοντας την στην σύζυγό του και τον γιό του, Domenico. Οι δυο τους ρίσκαραν να εισέλθουν στην βιομηχανία μοτοσυκλέτας, συνάντησαν όμως τον Β.Π.Π. ως εμπόδιο. Το 1945 η παραγωγή ξεκίνησε ξανά, με τον Domenico να καθιερώνει την ονομασία MV Agusta, με το V να αντιστοιχεί στην Verghera, την περιοχή που φιλοξενούσε το εργοστάσιο.

Suzuki: H Ιαπωνική Suzuki ξεκίνησε τις εργασίες της με την παραγωγή υφασμάτων, το 1909 στο Hamamatsu της Ιαπωνίας. Αργότερα, η εταιρεία κατασκεύασε μηχανές για ύφανση βαμβακερών και μεταξωτών υφασμάτων, αλλά ο Β.Π.Π. την ανάγκασε να αλλάξει κατεύθυνση. Όπως πολλές εταιρείες της εποχής, και η Suzuki στράφηκε στο μηχανοκίνητο ποδήλατο και την μοτοσυκλέτα, με το πρώτο της ολοκληρωμένο μοντέλο να βγαίνει το 1952 με κυβισμό μόλις 36 κ.εκ.

Triumph: Και η βρετανική εταιρεία ξεκίνησε τις εργασίες της παράγοντας ποδήλατα. Συγκεκριμένα, την αρχή έκανε ο Siegfried Bettmann το 1895, ο οποίος έδωσε και το όνομα Triumph. Στην επιχείρηση αναμείχθηκε κατόπιν ο μηχανικός Mauritz Schulte που προσάρμοσε κινητήρα στα ποδήλατα της Triumph, ενώ το 1905 η εταιρεία κατασκεύασε τον δικό της κινητήρα. Τα υπόλοιπα είναι…ιστορία.

Yamaha: H Yamaha ξεκίνησε τις εργασίες της το 1887, κατασκευάζοντας πιάνα και πνευστά μουσικά όργανα –εξού και το λογότυπο με τα 3 διαπασών. Σύντομα, η εταιρεία καθιερώθηκε ως ένας τεράστιος κατασκευαστής μουσικών οργάνων, μια δραστηριότητα που συνεχίζεται και σήμερα. Η Yamaha Motor ξεκίνησε το 1955, με την πρώτη μοτοσυκλέτα να βασίζεται σε γερμανικό σχέδιο και να λέγεται YA1, στα 125 κυβικά.

Πηγή: mototriti

Top 10 παπιά. Ταξινομήσεις Νοεμβρίου

Τα στατιστικά στοιχεία μας δείχνουν αναλυτικά ποιά παπιά πουλήθηκαν περισσότερο μέσα στον Νοέμβριο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων, πρώτο σε πωλήσεις παπί για τον Νοέμβριο είναι το Supra X Helmin της Honda, με τον κινητήρα των 125 κυβικών, που σημείωσε 116 πωλήσεις. Το Daytona DY 125 RS «τερμάτισε» στη δεύτερη θέση τον προηγούμενο μήνα με 72 ταξινομήσεις, αλλά στην τρίτη θέση συναντάμε ένα ακόμα παπί της Honda και συγκεκριμένα το Astrea Grand των 110 κυβικών από το οποίο πουλήθηκαν 64 κομμάτια. Το Sprinter της Daytona προσθέτει άλλες 40 μονάδες στις μηνιαίες πωλήσεις της εταιρείας, ενώ την πρώτη πεντάδα κλείνει η Sym με το Magic 125 SR.
 

Μάρκα	Μοντέλο	Ταξινομήσεις
HONDA	SUPRA X HELMIN	116
DAYTONA	DY125RS	72
HONDA	ASTREA GRAND, REVO	64
DAYTONA	SPRINTER	40
SYM	MAGIC 125 SR	27
PEUGEOT	VOX110	5
KEEWAY	TARGET 125	4
YAMAHA	CRYPTON X 135	4
DAELIM	CITY ACE	3
JIANSHE	JS110-G	3

Πηγή: mototriti

Ας πρόσεχε

Κατά τη διάρκεια ενός burnout η μοτοσυκλέτα πιάνει φωτιά. Οι αρχικές προσπάθειες κατάσβεσης με νερό και χώμα βγαίνουν άκαρπες και τελικά η ολοκληρωτική καταστροφή αποφεύγεται χάρη σε πυροσβεστήρες.

ΠΗΓΗ

790 Adventure εναντίον αγωνιστικής Dakar

Η ΚΤΜ εμπιστεύεται τις δυνατότητες του 790 Adventure και το φέρνει αντιμέτωπο με τη μοτοσυκλέτα που τρέχει στο Dakar.

Το 790 Adventure αναμένεται να κάνει την εμφάνισή του στις εκθέσεις μέσα στο 2019 αλλά η KTM δεν σταματά να μας «πειράζει» με διάφορα βίντεο και φωτογραφίες. Αυτή τη φορά, τα βάζει με τη νικήτρια μοτοσυκλέτα της εργοστασιακής ομάδας του Dakar.

Το «μικρό» Adventure αναμένεται με ιδιαίτερη ανυπομονησία και θα έρθει αντιμέτωπο με δυνατούς παίκτες της κατηγορίας όπως τα BMW F850GS και Triumph Tiger 800. Είναι εφοδιασμένο με δικύλινδρο κινητήρα που αποδίδει 105 ίππους και ο αναβάτης έχει στη διάθεσή του ένα πλήρες πακέτο ηλεκτρονικών που περιλαμβάνει traction control, riding modes, ABS κ.α. Για τις εκτός δρόμου δυνατότητες της μοτοσυκλέτας φροντίζουν οι μεγάλες διαδρομές των αναρτήσεων και οι τροχοί των 21 και 18 ιντσών εμπρός και πίσω αντίστοιχα.

Απολαύστε αυτή την ξεχωριστή «αναμέτρηση» 

Πηγή: mototriti

Tacita T-race Diabolika. Ηλεκτρική με κιβώτιο ταχυτήτων

Ένα από τα πράγματα που λείπει σε όσους οδηγούν ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες είναι η αίσθηση του να αλλάζεις ταχύτητες. Η Tacita το ξεπερνάει και εφοδιάζει τη νέα Diabolika με κιβώτιο ταχυτήτων.

 

Η Diabolika έχει flat track εμφάνιση και είναι βασισμένη στη Supermoto Race T-M με την οποία μοιράζεται το πλαίσιο την μπαταρία και τον υδρόψυκτο ηλεκτροκινητήρα των 25 kW με τα 6.1 κιλά ροπής. Το εντυπωσιακό είναι ότι συνεργάζεται με κιβώτιο 5 ταχυτήτων που, κατασκευάζει η ίδια η Tacita, μέσω ενός υδραυλικού συμπλέκτη. Διαθέτει δυο προγράμματα λειτουργίας Eco και Sport, ενώ δίνει τη δυνατότητα στον αναβάτη να επιλέξει αν θα έχει ή όχι φρένο κινητήρα, το οποίο ανακτά μέρος της ενέργειας και το επιστρέφει στην μπαταρία.
  

Το ατσάλινο πλαίσιό του συνεργάζεται με ένα πιρούνι 45 χιλιοστών της Marzocchi και μονό αμορτισέρ της Ohlins, ενώ στον τομέα των φρένων έχουμε έναν δίσκο 300 χιλιοστών εμπρός κι έναν 220 χιλιοστών πίσω με δαγκάνες της Brembo. Ένα μικρό ψηφιακό όργανο παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες στον αναβάτη και αξίζει να αναφέρουμε ότι ορισμένα τμήματα του φαίρινγκ είναι κατασκευασμένα από ανθρακονήματα. Θα υπάρχει και έκδοση με δυο έξτρα μπαταρίες που θα είναι τοποθετημένες σε μικρά σαμάρια για διπλάσια αυτονομία.

Πηγή: mototriti

Τι σου τραβάει το ενδιαφέρον στο νέο μοντέλο;

Μπορεί για κάποιους να αρκεί η νέα σχεδίαση, οι νέοι κινητήρες και η οικονομία, όμως κάποιοι θέλουν η νέα γενιά ενός μοντέλου να αλλάζει ριζικά τα δεδομένα

Είναι λίγα τα επτά χρόνια; Για κάποιους ναι, απλά σκεπτόμενοι πως τελικά δεν έχουν αλλάξει και τόσα, ειδικά σε μοντέλα που η σχεδίαση δεν έχει κάνει και άλματα. Όμως ειδικά τα τελευταία πέντε χρόνια οι μοτοσυκλέτες έχουν αλλάξει περισσότερο από ότι στην προηγούμενη εικοσαετία.

Οι ουσιαστικές αλλαγές γίνονται κάθε 7 περίπου χρόνια

Οι μοτοσυκλέτες αλλάζουν γενιά σχεδόν κάθε 6 με 7 χρόνια. Αυτό το διάστημα μπορεί να φαίνεται μικρό, όμως συμπίπτει με τον μέσο όρο ηλικίας στην Ευρωπαϊκή αγορά, που σήμερα είναι κοντά στα επτά χρόνια. Παλιότερα το διάστημα αυτό μπορούσε να φτάσει και τα 10 χρόνια, ενώ κάποια μοντέλα απλά δεν πεθαίνουν ποτέ. Οι βασικότερες αλλαγές αφορούν τον κινητήρα και την ιπποδύναμη. Μπορεί από τους 60 ίππους να πήγαμε στους 100, όμως και στις δύο περιπτώσεις οι μοτοσυκλέτες είχαν περισσότερα κοινά απΆ ότι διαφορές. Αδιαφορούσαν για την κατανάλωση και τους ρύπους και είχαν κοινά διαστήματα σέρβις και κόστη συντήρησης. 

Οι μοτοσυκλέτες έχουν αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια

Τα πράγματα την τελευταία δεκαετία έχουν αλλάξει ριζικά. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιβάλει περιορισμούς στους ρύπους και οι τιμές των καυσίμων έχουν εκτοξευθεί. ΚατΆ επέκταση και οι μοτοσυκλέτες έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Μέχρι και το 2000, μοντέλα με 100 ίππους και χαμηλή κατανάλωση υπήρχαν μόνο στα φουτουριστικά πρωτότυπα στις εκθέσεις. Μοντέλα που ήθελαν ένα σέρβις κάθε 15.000-20.000 χλμ. ή δύο χρόνια, επίσης, ανήκαν μάλλον στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.

Τι μας τραβάει την προσοχή στο νέο μοντέλο

Αυτές οι διαφορές συχνά δεν αποτελούν τον πρώτο πόλο έλξης της νέας γενιάς ενός μοντέλου. Αυτό που ξεχωρίζει είναι η νέα σχεδίαση. Σαφώς, αυτό είναι που τραβάει την προσοχή. Μετά έρχονται οι νέες τεχνολογίες, που ακόμη ξεκινούν από τις επιδόσεις, αλλά περιλαμβάνουν τα ηλεκτρονικά βοηθήματα και την οικονομία. Νέες τεχνολογίες ασφάλειας στο φρενάρισμα, στην ψυχαγωγία, στην πρακτικότητα και τους αποθηκευτικούς χώρους, στα συστήματα πρόσφυσης και την ποιότητα ακολουθούν στη λίστα των αλλαγών.

Εσάς ποιο είναι το νέο στοιχείο που σας τραβά το ενδιαφέρον; Τι πρέπει να έχει μια νέα μοτοσυκλέτα  για να κάνει μια άλλη, να δείχνει παλιότερή; Κινητήρα, οικονομία, αραιά σέρβις και μικρό κόστος χρήσης; Σχεδίαση και φρέσκια εικόνα, ή κάτι τελείως μα τελείως καινούργιο; 

Πηγή: mototriti

Φταίνε οι μεθυσμένοι, όχι οι γουρούνες!

Πάνω από 10.000 άνθρωποι απάντησαν στην έρευνά μας και αποκάλυψαν την αυτονόητη αλήθεια: Δεν ευθύνονται οι γουρούνες για τα θανατηφόρα ατυχήματα στα νησιά!

Καθώς η… παρωδία της αυθαίρετης απαγόρευσης των ATV από το οδικό δίκτυο της χώρας συνεχίζεται, το Moto Τρίτη ερευνά και αποκαλύπτει την αλήθεια. Αφού πρώτα ταρακουνήσαμε τα νερά της ελληνικής αγοράς και των αναβατών -με ανεπανάληπτη επιτυχία για τα ελληνικά δεδομένα-, ήταν υποχρέωσή μας να δώσουμε το βήμα στους αναγνώστες μας και να αποκαλύψουμε τι πιστεύει ο κόσμος για το θέμα.

Με τον πλέον βροντερό τρόπο, οι αναγνώστες μας επιβεβαίωσαν φυσικά αυτό που εμείς φωνάζαμε από την πρώτη στιγμή: Δεν φταίνε οι γουρούνες για τα θανατηφόρα ατυχήματα στα νησιά, αλλά οι μεθυσμένοι αναβάτες! Μέσα από ένα κοινό περισσότερων από 10.000 αναγνωστών, το 53,8% κατέδειξε τους αναβάτες υπό την επήρεια αλκοόλ ως την πρώτη αιτία, για τις χαμένες ζωές στην άσφαλτο των νησιών.

Επίσης όπως περιμέναμε, μόλις το 4,7% των αναγνωστών που συμμετείχαν στην έρευνα, κατέδειξαν τις γουρούνες ως αιτία για τα ατυχήματα, τοποθετώντας αυτή την επιλογή στην… τελευταία θέση του αντίστοιχου πίνακα! Δείτε και αναλυτικά τις απαντήσεις που έδωσαν οι αναγνώστες μας.
 

«Τι φταίει για τα θανατηφόρα ατυχήματα στα νησιά;»
Απάντηση	Ψήφισαν	Ποσοστό %
Οι μεθυσμένοι αναβάτες που οδηγούν ανεξέλεγκτα	5.410	53,8
Το πολύ κακό οδικό δίκτυο	1.850	18,4
Η ελλιπής αστυνόμευση στα νησιά	1.760	17,5
Ο ελλιπής εξοπλισμός των αναβατών	570	5,7
Οι ίδιες οι γουρούνες, όπως υποστηρίζει το κράτος	470	4,7

Βλέπουμε ότι η επικράτηση της πρώτης απάντησης είναι κάτι παραπάνω από «κατά κράτος». Γεγονός λογικό, καθώς οι μεθυσμένοι αναβάτες και οδηγοί πρωταγωνιστούν κάθε χρόνο, στις ιστορίες των ειδήσεων. Ο μεθυσμένος αναβάτης ή οδηγός θα προκαλέσει ατύχημα, ότι και αν οδηγεί. Αν είναι λοιπόν, για τους παραβάτες αυτούς να απαγορέψουμε μια ολόκληρη κατηγορία, τότε… να καταργήσουμε εντελώς τα αυτοκίνητα!

Με ποιο δικαίωμα λοιπόν, το Υπουργείο Μεταφορών παραμένει σταθερό στην άποψή του, ότι οι γουρούνες πρέπει να απαγορευθούν, αφού η πραγματικότητα είναι διαφορετική; Γιατί δεν γίνονται πιο ουσιαστικές δράσεις, προκειμένου να αλλάξουν τα δεδομένα στην αστυνόμευση, τον εντοπισμό και την τιμωρία όσων πίνουν και σκορπούν το θάνατο στα νησιά; Μήπως πίσω από αυτή την απαγόρευση κρύβονται άλλα συμφέροντα; 

Πηγή: mototriti

Triumph Bonneville Bobber Black. Νέα έκδοση Bobber.

H Triumph παρουσίασε στη Μάλαγα της Ισπανίας τη νέα έκδοση της οικογένειας των Bonneville, την Black η οποία πέρα από το χρώμα έχει και βελτιωμένα περιφερειακά.

Η έκδοση Black θα είναι διαθέσιμη σε μαύρο μεταλλικό χρώμα ή μαύρο ματ με τις τιμές της για την Αγγλία να είναι περίπου 1200 ευρώ πάνω από τη στάνταρ έκδοση της Bobber. Όμως, πέρα από το χρώμα, έχει αλλαγές και βελτιώσεις στα περιφερειακά και τον εξοπλισμό.

Πιο συγκεκριμένα, ο μονός εμπρός δίσκος με τη δαγκάνα της Nissin της βασικής έκδοσης, έχει δώσει τη θέση του σε δύο δίσκους με δαγκάνες της Brembo, ενώ διαθέτει cruise control, που ελέγχεται από ένα μόνο κουμπί, και φώτα ημέρας τεχνολογίας LED. Το πιρούνι της Showa είναι υψηλότερων προδιαγραφών και σημαντικά μεγαλύτερης διαμέτρου (47 χιλιοστά από 41 της στάνταρ Bobber) και καταλήγει σε μικρότερο εμπρός τροχό 16 ιντσών, αντί για 19.
 

Τέλος, πολλά εξαρτήματα, όπως τα φαλτσοκομμένα τελικά της εξάτμισης, το τιμόνι, τα κέντρα των τροχών, τα καπάκια του κινητήρα και η βάση της σέλας, έχουν βαφτεί μαύρα, ώστε να τονιστεί και να γίνει ακόμα πιο επιθετική η μυώδης εμφάνιση της μοτοσυκλέτας. Δεν έχουν γίνει αλλαγές στα μηχανικά μέρη του 1200άρη κινητήρα, ο οποίος διαθέτει δυο χαρτογραφήσεις Road και Rain, ενώ στον εξοπλισμό του περιλαμβάνεται traction control, ABS και θερμαινόμενα γκρίπς.

Πηγή: mototriti

Έρχεται νέο Dominator; Τι ετοιμάζει η Honda;

Η Honda θέλει να επανέλθει στην αγορά των μεσαίου ή μικρού κυβισμού on – off μοτοσυκλετών και τα σχέδια που ήρθαν στο φώς της δημοσιότητας το επιβεβαιώνουν.

Το σχεδιάγραμμα δείχνει μια μοτοσυκλέτα που μοιάζει να με τη Dominator που ήταν πολύ δημοφιλής και ήταν στην παραγωγή από το 1988 έως το 2001. Τα σχέδια δείχνουν ένα διακόπτη στην αριστερή πλευρά του τιμονιού, που σημαίνει ότι η νέα μοτοσυκλέτα ίσως διαθέτει επιλογή για διαφορετικές χαρτογραφήσεις, που θα επηρεάζουν την απόδοση του κινητήρα.

Η αρχική Dominator είχε μονοκύλινδρο κινητήρα 643 κυβικών και απόδοσης 44 ίππων και ήταν εφοδιασμένη με σχάρα στο ίδιο επίπεδο με τη σέλα που βοηθούσε στο φόρτωμα αποσκευών. Ο μεγάλος εμπρός τροχός έδινε σταθερότητα και αύξανε τις εκτός δρόμου δυνατότητες της μοτοσυκλέτας.

Τα σχέδια δείχνουν ένα φαίρινγκ που μοιάζει πολύ με του Dominator και μεγάλη σέλα που ανεβαίνει ψηλά στο πίσω μέρος του ρεζερβουάρ, ενώ δεν λείπει και η μεγάλη σχάρα. Με ερωτηματικό παραμένει η επιλογή του κινητήρα. Μπορεί το αρχικό μοντέλο να ήταν στα 650 κυβικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και το νέο θα έχει τον ίδιο κυβισμό. Δεν αποκλείεται η Honda να πάει σε μια on - off στα 250 κυβικά για να ανταγωνιστεί το G310 GS της BMW ή το Versys X-300 της Kawasaki.  

Πηγή: mototriti

KRC Evoluzione. Με σπορ διαθέσεις και πλούσια προίκα.

Η ηλεκτροκίνηση φαίνεται να είναι το μέλλον της αστικής μετακίνησης και όχι μόνο. Οι προτάσεις γίνονται όλο και περισσότερες και μάλλον είναι θέμα χρόνου να δούμε κάτι παρόμοιο και στη χώρα μας.

Το Evoluzione είχε αρχικά παρουσιαστεί ως πρωτότυπο στην έκθεση της EICMA to 2016 και τώρα γίνεται πραγματικότητα. Διαθέτει κινητήρα απόδοσης 11 kW, που του δίνει επιδόσεις ανάλογες ενός βενζινοκινητήρα 125 κυβικών, ο οποίος τροφοδοτείται από μια μπαταρία λιθίου χωρητικότητας 6,6 kWh που δίνει αυτονομία περίπου 100 χιλιομέτρων ανάλογα με το επιλεγμένο πρόγραμμα οδήγησης μιας και διαθέτει 3 (Eco, Normal και Sport), ενώ η τελική του ταχύτητα περιορίζεται ηλεκτρονικά στα 120 χιλιόμετρα την ώρα.

Στον τομέα των αναρτήσεων έχουμε ένα ανεστραμμένο πιρούνι 37 χιλιοστών εμπρός κι ένα αμορτισέρ της Ohlins που ρυθμίζεται ως προς την προφόρτιση ελατηρίου και την απόσβεση επαναφοράς. Για την επιβράδυνσή του φροντίζουν δυο δίσκοι 305 χιλιοστών με διπίστονη δαγκάνα εμπρός και ένας δίσκος 260 χιλιοστών πίσω επίσης με διπίστονη δαγκάνα. Οι ζάντες του είναι 17 ιντσών και φορούν ελαστικά Pirelli Diablo Rosso III διαστάσεων 110/70-17 και 160/60-17 εμπρός και πίσω αντίστοιχα. Το βάρος του ανακοινώνεται στα 196 κιλά, αλλά με την τιμή του να είναι στα 9.500 ευρώ, μάλλον δύσκολα κάποιος θα το προτιμήσει έναντι ενός βενζινοκίνητου scooter ή μιας μοτοσυκλέτας.

Πηγή: mototriti

Δύναμη ψυχής. Παράδειγμα προς μίμηση

Μπορεί να έχασε το χέρι του σε ατύχημα, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε από το να ανέβει ξανά στη μοτοσυκλέτα του και μάλιστα να πάρει μέρος σε αγώνες.

Ο Chris Ganley είναι πρώην στρατιωτικός και έχασε το αριστερό του χέρι του σε ατύχημα με μοτοσυκλέτα το 2014. Επίσης, έσπασε την πλάτη του σε τρία σημεία, τρύπησε έναν πνεύμονα, έσπασε πλευρά στην αριστερή πλευρά του θώρακα και υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία. Εξαιτίας της σοβαρότητας των τραυμάτων του, οι γιατροί τον έβαλαν σε τεχνητό κώμα και όπως παραδέχεται ο ίδιος υπήρξαν στιγμές που ευχήθηκε να μην ξυπνήσει ποτέ.

Ευτυχώς, όμως, η ιστορία του δεν τελειώνει εδώ, αλλά αντίθετα, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του. Η αγάπη του για την μοτοσυκλέτα, που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή, ήταν και αυτή που του έδωσε τη δύναμη να μην τα παρατήσει και έξι μήνες αργότερα, ήταν πάλι πάνω στη σέλα. Ο Chris προσάρμοσε τα χειριστήρια της μοτοσυκλέτας, ώστε να μπορεί να οδηγεί με ένα χέρι και φέτος συμμετείχε για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα Thundersport GB, κατακτώντας μάλιστα την τέταρτη θέση.

Πλέον, βοηθάει άλλους αναβάτες να ξεπεράσουν τους τραυματισμούς τους και να ανέβουν ξανά στη μοτοσυκλέτα τους, ενώ σκοπεύει να αγωνιστεί στο ΤΤ το 2023. Δείτε το βίντεο με την ιστορία του.  

Πηγή: mototriti

«Επένδυση» χαρακτηρίζει η Suzuki τη σεζόν του 2017

Ο διευθυντής της εργοστασιακής ομάδας της Suzuki στα MotoGP είπε ότι η φετινή χρονιά, τους έκανε πιο δυνατούς και πρέπει να λογιστεί ως επένδυση για το μέλλον.

Οι αναβάτες της Suzuki, Andrea Iannone και Alex Rins δυσκολεύτηκαν μέσα στη χρονιά να προσαρμοστούν στη GSX-RR, όμως απέκτησαν πολύτιμη εμπειρία που θα βοηθήσουν στο να δυναμώσει η ομάδα την επόμενη χρονιά.

Ο διευθυντής της ομάδας, Davide Brivio, δήλωσε: «Ελπίζω την επόμενη χρονιά να τα πάμε καλύτερα, οι αναβάτες έχουν εμπειρία και η μοτοσυκλέτα θα βελτιωθεί. Θεωρούμε αυτή τη δύσκολη χρονιά ως επένδυση για το μέλλον. Είναι ενδιαφέρον γιατί μάθαμε πολλά και περάσαμε δύσκολες καταστάσεις. Είχαμε δυο καινούργιους αναβάτες φέτος και αυτό μπορεί να επηρέασε κάποιες από τις αποφάσεις που πήραμε σε τεχνικό επίπεδο. Ταυτόχρονα όμως περάσαμε το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς προσπαθώντας να ανακάμψουμε. Ανακαλύψαμε νέους τομείς που θα μπορούσαμε να βελτιωθούμε. Την επόμενη χρονιά θα προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τα σημεία που είχαμε πρόβλημα φέτος.»

Για το 2018 η Suzuki θα κρατήσει το δίδυμο των αναβατών της και ανήκει στις ομάδες που δεν έχουν περιορισμούς στην εξέλιξη του κινητήρα και τις δοκιμές.

Πηγή: mototriti

Ηλεκτρικό Cafe-racer. Με άρωμα κλασικής Honda

Η αγορά των ηλεκτρικών μεγαλώνει και όλο και περισσότερες μοτοσυκλέτες από νέους κατασκευαστές κάνουν την εμφάνισή τους, με στόχο να προσφέρουν έναν εναλλακτικό τρόπο αστικής μετακίνησης.

Denzel Cafe Racer

Ο Ισπανός σχεδιαστής ηλεκτρικών ποδηλάτων, Pablo Baranoff, συνεργάστηκε με την Denzel, που κατασκευάζει ηλεκτρικά οχήματα με στόχο την παραγωγή μιας όμορφης ηλεκτρικής μοτοσυκλέτας που θα είναι προσιτή και αξιόπιστη. Ο Baranoff παραδέχεται ότι δεν είχε εμπειρία στην σχεδίαση μοτοσυκλετών και πέρασε αρκετές εβδομάδες μελετώντας μοτοσυκλέτες Cafe Racer αισθητικής. Τελικά αποφάσισε να ενσωματώσει στο σχέδιό του στοιχεία από διαφορετικές μοτοσυκλέτες και αφαίρεσε ότι ήταν περιττό για την καθημερινή χρήση.
 

Οι δυο μοτοσυκλέτες θέλουν να ανταγωνιστούν τις βενζινοκίνητες των 125 κυβικών και είναι εφοδιασμένες με κινητήρα 7500W, ο οποίος τροφοδοτείται από μπαταρίες ιόντων λιθίου της Panasonic, που δίνουν αυτονομία 120 χιλιόμετρα. Μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα έως 97 χιλιόμετρα τη ώρα και ο εξοπλισμός του περιλαμβάνει ασύρματο κλειδί, cruise control, αποθηκευτικό χώρο και ακτινωτούς τροχούς 17 ιντσών. Πέρα από τα στρογγυλά όργανα διαθέτει μια μικρή ψηφιακή οθόνη στο ρεζερβουάρ που δίνει πληροφορίες για την κατάσταση του ηλεκτρικού συστήματος.

Η τιμή της έχει καθοριστεί στα 5.000 δολάρια, δηλαδή, περίπου 4.250 ευρώ και η εταιρεία δέχεται ήδη ηλεκτρονικές παραγγελίες.

Πηγή: mototriti

Υπερτροφοδότηση: Από την H2 στην H2 SX

Δες τώρα τι αλλαγές χρειάστηκε να κάνει η Kawasaki στον κινητήρα του H2 πριν τον βάλει στην H2 SX.

Η Kawasaki παρουσίασε πριν λίγο καιρό τη νέα υπερτροφοδοτούμενη touring H2 SX η οποία, όπως υποδηλώνει το όνομά της είναι βασισμένη στην supersport Η2. Επειδή όμως οι απαιτήσεις από τον κινητήρα είναι διαφορετικές σε μια μοτοσυκλέτα που προορίζεται για μεγάλα ταξίδια, έπρεπε να γίνουν αλλαγές. Η υπερτροφοδότηση είναι μια εναλλακτική, αν ο κατασκευαστής δεν θέλει να πάει σε πολλά κυβικά και να κρατήσει σε χαμηλά επίπεδα το βάρος και τις διαστάσεις του κινητήρα.   

Η μεγαλύτερη αλλαγή έχει να κάνει με τον λόγο συμπίεσης που από το 8.5:1 στο Η2, έχει ανέβει στο 11.2:1.Η μεγαλύτερη συμπίεση δίνει άμεση ροπή στις χαμηλές στροφές και όταν συνδυαστεί με υπερσυμπιεστή μπορεί να δώσει την απαραίτητη δύναμη ψηλά. Επίσης, η κατανάλωση καυσίμου επηρεάζεται από τη συμπίεση και συγκεκριμένα η μικρότερη συμπίεση οδηγεί σε μεγαλύτερη κατανάλωση, κάτι που δεν είναι επιθυμητό σε μια μοτοσυκλέτα τουρισμού.

Οι αλλαγές, συνεχίζονται στο χρονισμό των βαλβίδων και τη διάμετρο των αυλών εισαγωγής, η οποία είναι λίγο μικρότερη στο SX, με στόχο την ταχύτερη πλήρωση του κυλίνδρου στις μεσαίες στροφές. Εκεί δηλαδή που οι μηχανικοί της Kawasaki πιστεύουν ότι θα λειτουργεί πιο συχνά ο κινητήρας.

Πηγή: mototriti

Τα 10 πράγματα που κάθε αναβάτης πρέπει να κάνει στη ζωή του

Ποια είναι τα πράγματα που ΚΑΘΕ μοτοσυκλετιστής πρέπει να κάνει κατά την διάρκεια της δίκυκλης ζωής του; Ας δούμε μαζί!

Οι εμπειρίες τις οποίες μπορεί να ζήσει κανείς, με την μοτοσυκλέτα του, είναι πραγματικά αμέτρητες. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία είναι "must" για κάθε μοτοσυκλετιστή, καθώς πρόκειται για αξέχαστες εμπειρίες, που θα τον συνοδεύουν εφόρου ζωής! Εμείς, συλλέξαμε κάποια από αυτά και σας τα παρουσιάζουμε! Συμφωνείτε μαζί μας;
 

1. Να κάνεις ένα –πολύ- μεγάλο ταξίδι: Εμείς οι αναβάτες είμαστε πολύ τυχεροί να μπορούμε να απολαύσουμε το ταξίδι με την μοτοσυκλέτα μας, όπως κανένα άλλο όχημα δεν μπορεί να προσφέρει. Φυσικά αυτό οφείλεται στην άμεση επαφή που χαρίζει η μοτοσυκλέτα με το περιβάλλον, κάνοντας τις αποδράσεις μοναδικές! Και για αυτό τον λόγο, δεν είναι τυχαίο που ένα μεγάλο ταξίδι είναι στα όνειρα πολλών «μηχανόβιων» να πραγματοποιήσουν κάποια στιγμή!
2. Να κάνεις ένα σχολείο οδήγησης: Όσα χρόνια εμπειρίας και αν έχει κάποιος αναβάτης στην σέλα, ένα εξειδικευμένο σχολείο οδήγησης μπορεί να του ανοίξει τα μάτια! Πρόκειται για ένα από τα πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε, καθώς η βελτίωση στο τεχνικό επίπεδο του χειρισμού της μοτοσυκλέτας θα είναι…δραματική! Και εκτός αυτού, θα σας συνοδεύσει για όλη την υπόλοιπη δίτροχη ζωή σας.
3. Να οδηγήσεις στο χώμα! Πάρα πολλοί αναβάτες δεν είναι πρόθυμοι να οδηγήσουν στο χώμα, ειδικά αν έχουν συνηθίσει να πηγαίνουν μόνο από άσφαλτο! Και όμως η αλήθεια είναι ότι το χώμα είναι μια πρώτης τάξης εκπαίδευση για βελτίωση των ικανοτήτων ενός αναβάτη, καθώς η μειωμένη πρόσφυση και οι τεχνικές δυσκολίες που παρουσιάζει είναι ότι πρέπει για προπόνηση! Ασε που…αμέσως μετά το χώμα, η άσφαλτος θα μοιάζει να έχει πρόσφυση…επιπέδου Moto GP!  
4. Να μπεις σε πίστα: Η πίστα αποτελεί, όπως και το χώμα, μια πρώτης τάξης ευκαιρία για βελτίωση των οδηγικών ικανοτήτων ενός αναβάτη, ειδικά αν ο τελευταίος… αρέσκεται στην ταχύτητα! Εκτός αυτού, μέσα σε ένα ελεγχόμενο περιβάλλον όπως αυτό της πίστας, μπορεί κανείς να… ξεσπάσει και να τρέξει όσο αντέχει, χωρίς να θέτει σε κίνδυνο τον ίδιο και τους άλλους σε δημόσιους δρόμους! Και εκτός αυτού, όποιον αναβάτη που έχει επισκεφθεί πίστα ρωτήσετε, θα σας αποκαλύψει πόσο εθιστική εμπειρία είναι!
5. Να οδηγήσεις πολλά είδη μοτοσυκλέτας: Όπως σε κάθε τομέα της ζωής, έτσι και στην μοτοσυκλέτα, οι «παρωπίδες» είναι κακό πράγμα. Το να οδηγήσει κανείς όσες περισσότερες μοτοσυκλέτες μπορεί, είναι μόνο θετικό καθώς πέρα από την ευχάριστη εμπειρία αυτή καθεαυτή, ο αναβάτης αποκτά μια ιδεά για τις απαιτήσεις χειρισμού και λειτουργίας της κάθε μοτοσυκλέτας. Συνεπώς, περισσότερη εμπειρία.
6. Να επισκεφθείς την EICMA: Με απλά λόγια, πρόκειται για ΤΗΝ μεγαλύτερη έκθεση μοτοσυκλέτας του κόσμου, που γίνεται κάθε χρόνο στην Ιταλία και φιλοξενεί τα σημαντικότερα νέα μοντέλα όλων των εταιρειών! Ειδικά για εμάς στην Ελλάδα, είναι σχετικά εύκολη η πρόσβαση στο Μιλάνο και, εκτός αυτού, φανταστείτε την αίσθηση να βλέπετε πρώτοι, από κοντά, όλες τις νέες μοτοσυκλέτες!
7. Να δεις από κοντά έναν αγώνα Moto GP ή Superbike: Καλή η τηλεόραση ή το Internet, αλλά σαν την «από κοντά» εμπειρία… δεν έχει! Πραγματικά θα μείνει αξέχαστο, σε έναν μοτοσυκλετιστή που αγαπά τους αγώνες, να παρακολουθήσει από κοντά ένα Grand Prix της επιλογής του! Ο ήχος, το θέαμα και η ατμόσφαιρα είναι κάτι που έχει τελείως άλλη απόχρωση, αν το βιώνεις από πρώτο χέρι!
8. Να κάνεις παρέα με άλλους μοτοσυκλετιστές! Τα οφέλη προφανή, νομίζουμε, σε αυτή την περίπτωση! Οι μοτοσυκλετιστές είμαστε πολύ δεμένοι μεταξύ μας και, όταν αυτό εξελίσσεται σε παρέα, πολλά καλά πράγματα μπορούν να συμβούν. Νέες φιλίες, νέες εμπειρίες, μεγάλα ταξίδια, ατέλειωτη συζήτηση για τους δύο τροχούς αλλά και βοήθεια όταν χρειάζεται, είναι μόνο λίγα από όσα μπορεί να ζήσει κανείς με ένα τέτοιο περιβάλλον! 
9. Να επισκεφθείς το Nordkapp! Το Βόρειο Ακρωτήρι της Νορβηγίας είναι ένας προορισμός-"Μέκκα" για τους μοτοσυκλετιστές από όλο τον κόσμο και είναι εκατοντάδες αυτοί που το επισκέπτονται κάθε χρόνο. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο, αλλά μοναδικό εγχείρημα για όποιον το κάνει, μια εμπειρία σαν καμία άλλη. 
10. Να κάνεις κάποια εργασία -έστω και στοιχειώδους-συντήρησης, στην μοτοσυκλέτα σου. Πέρα από το γεγονός ότι κάθε αναβάτης είναι καλό να γνωρίζει τα βασικά, π.χ. να αλλάξει λάδια ή κάποια λάμπα, το να εργαστεί στην μοτοσυκλέτα του κάνοντας κάποια διαδικασία βασικής συντήρησης είναι μια ακόμη εμπειρία που μένει καταγεγραμμένη. Έτσι, ο αναβάτης γνωρίζει ακόμη καλύτερα το όχημά του, συμμετέχει στην καλή του λειτουργία αλλά και περνά χρήσιμο χρόνο. Μάλιστα, αν έχει μαζί του και καλή παρέα, τότε μιλάμε εύκολα για μία φανταστική Κυριακή στο γκαράζ με μοτοσυκλέτα, καφέ, συζήτηση και ευχάριστο χρόνο! 

Πηγή: mototriti