Υπάρχει η «τέλεια μοτοσυκλέτα»;

Πως ορίζεται άραγε η μαγική συνταγή, που καθιστά μια μοτοσυκλέτα «τέλεια»; Αν ναι, ποια είναι αυτή; Υπάρχει σήμερα η τέλεια μοτοσυκλέτα;

Στις απαρχές της, η μοτοσυκλέτα δεν είχε κατηγορίες. Η συνταγή μεταξύ των περισσότερων κατασκευαστών ήταν «στάνταρ»: μια δίτροχη κατασκευή με κινητήρα, πλαίσιο και χαρακτηριστικά μέσα σε ένα σχετικά περιορισμένο εύρος. Η εξέλιξη της τεχνολογίας μέσα στα χρόνια αναβάθμισε σημαντικά της μοτοσυκλέτα ως όχημα, ενώ οι ανάγκες των αναβατών εμφάνισαν με τον καιρό μια τεράστια ποικιλία. Ως εκ τούτου, πλέον κατασκευάζονται μοτοσυκλέτες ίσως και για...περισσότερες από τις ανάγκες που «παίζουν» στους κόλπους των αναβατών.
Όμως, μέσα σε έναν κυκεώνα μοντέλων για κάθε τσέπη, επιθυμία και γούστο, μπορεί να υπάρξει κάποια συνταγή, κάποιο μοντέλο, που να ξεχωρίζει αισθητά ως... «πρέσβειρα» της μοτοσυκλέτας σε παγκόσμιο επίπεδο;

Ποια είναι η «τέλεια» μοτοσυκλέτα; 

Αυτή είναι μια ερώτηση στην οποία μπορείς να πάρεις χίλιες δύο απαντήσεις. Ποια θα μπορούσε να είναι η απόλυτη μοτοσυκλέτα, το τέλειο, το «Αριστα»; Μήπως είναι τα superbikes, που με το απόλυτο στήσιμο τους, τον ισχυρό κινητήρα τους και τις καταιγιστικές επιδόσεις τους, αποτελούν «όπλα» στο δρόμο; Μήπως είναι οι μοντέρνες megaon-off, που συνδυάζουν την τεράστια δύναμη με την άνεση και τις δυνατότητες εντός και εκτός δρόμου; Θα μπορούσε ο τίτλος να ανήκει στις streetadventure, μια κατηγορία που πετυχαίνει την χρυσή τομή σε κάθε χρήση στην άσφαλτο; Ή μήπως, τη διάκριση κερδίζουν οι απλές, καθημερινές και μικρού κυβισμού μοτοσυκλέτες, με την ευκολία και την οικονομία χρήσης τους;

Η τέλεια μοτοσυκλέτα θα ήταν ένα απρόσιτο, ουτοπικό μηχάνημα

Για να προσεγγιστεί η έννοια της «τέλειας» μοτοσυκλέτας, θα έπρεπε –για να το πούμε με μία φράση- να ικανοποιηθούν ΟΛΟΙ οι αναβάτες του πλανήτη με ένα μόνο μοντέλο. Φανταστείτε το λίγο! Η θεωρητική μοτοσυκλέτα μας θα έπρεπε να είναι φθηνή, ελαφριά, ευέλικτη και ασφαλής, να μην καίει τίποτα, να κινείται στην πόλη σαν χέλι και να ταξιδεύει σαν...λιμουζίνα. Ταυτόχρονα, θα έπρεπε να είναι ικανή να μπαίνει «φέτα» σε κάθε πιθανή στροφή, να έχει γκάζι που ζαλίζει και να μπορεί να εναλλάσσει ρόλους άμεσα! Αυτό, όπως φαίνεται, δεν γίνεται –ακόμα. Μια τέτοια μοτοσυκλέτα, αν ήταν δυνατόν  να κατασκευαστεί, θα ήταν όχι απλά πανάκριβη, αλλά εξωτικά απρόσιτη...

Η τελειότητα είναι κυρίως υποκειμενική

Καθώς λοιπόν μιλάμε μόνο για προσέγγιση και όχι επίτευξη της τελειότητας, στην εξίσωση μπαίνει αναπόφευκτα και ο αναβάτης. Οι ανάγκες και οι επιθυμίες του, καθορίζουν στο φινάλε ποια είναι η «τέλεια» μοτοσυκλέτα για αυτόν τον ίδιο. Αρα, η «τέλεια» μοτοσυκλέτα είναι πρακτικά μια προσωπική υπόθση και για αυτό δεν έχει επικρατήσει κάποιο μοντέλο ή κάποια «συνταγή» στην κορυφή του είδους.

Αυτή είναι η ΜΙΑ αντικειμενική προϋπόθεση! 

Αν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε ένα χαρακτηριστικό που συμβάλλει –αντικειμενικά- στην τελειοποίηση της μοτοσυκλέτας, αυτό είναι η άρτια ενεργητική ασφάλεια. Ή πιο αναλυτικά, το άρτιο στήσιμο, ένα επαρκές και λειτουργικό πλαίσιο, καλοσχεδιασμένες αναρτήσεις και φρένα και ένας «σωστός» κινητήρας ως κερασάκι στην τούρτα. Αν υπάρχει κάτι που κάθε αναβάτης επιθυμεί, είναι μια άριστη οδηγική συμπεριφορά και από εκείνο το σημείο και πέρα, όλα μπορούν να αποτελούν μεταβλητές.

Τι πιστεύετε εσείς; Υπάρχει η «τέλεια» μοτοσυκλέτα αντικειμενικά; Ποια μοντέλα αγγίζουν, για εσάς, το απόλυτο; 

Πηγή: mototriti