Είτε φοράμε εξοπλισμό που να ταιριάζει με το στιλ μας, χωρίς να ξέρουμε αν και πως μας προστατεύει είτε ψάχνουμε δικαιολογίες για να τον αποφύγουμε εντελώς, το σίγουρο είναι ότι ελάχιστοι γνωρίζουν την πραγματική σημασία του.
Δυστυχώς στην Ελλάδα το προσωπικό φαίνεσθαι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής και η μοτοσυκλέτα δεν αποτελεί εξαίρεση. Καθώς λοιπόν έχουμε και έναν τρόπο σκέψης των άκρων σαν λαός, είναι πάρα πολλοί οι αναβάτες που δεν φορούν καν κράνος, για να μην… χαλάσει το μαλλί ή το στυλ και κατά συνέπεια, κυκλοφορούν εντελώς απροστάτευτοι. Από την άλλη, έχουμε και τους αναβάτες γνωστούς και ως λεζάντες που φορώντας πάντα εντυπωσιακό, φιρμάτο εξοπλισμό, κάνουν περισσότερο επίδειξη της ιδιότητάς τους ή της τσέπης τους. Και στις δύο κατηγορίες βέβαια, χάνεται η ουσία της χρήσης εξοπλισμού, δηλαδή η προστασία του αναβάτη.
Σαν να μην φτάνει η ελλιπής παιδεία στο θέμα της προστασίας, αντιμετωπίζουμε και τους στενόμυαλους ξερόλες που είναι πανταχού παρόντες, έτοιμοι να κοροϊδέψουν χωρίς να γνωρίζουν. Ατάκες όπως που πας με το μπουφάν στο κατακαλόκαιρο ή μα καλά, μπότες και γάντια για ένα καφέ; ακούγονται συχνά, επιδεικνύοντας πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα στην πραγματικότητα. Ακόμα όμως και μέσα στους κύκλους των αναβατών, πολλοί δεν μπορούν να αποδεχθούν ότι θα αρματωθούν στο κατακαλόκαιρο ή θα δουλέψουν ως διανομείς με κράνος όλη την ημέρα, τοποθετώντας την διευκόλυνσή τους πάνω από την προστασία τους.
Σε μια ενδεχόμενη πτώση, δεν βρίσκει μόνο… το κεφάλι στην άσφαλτο: Πολλές φορές μάλιστα οι ζημιές στο σώμα είναι πιο εκτεταμένες και πιο οδυνηρές. Μπορεί π.χ. να επιλέξεις να μην φορέσεις γάντια… και να μάθεις πόσο μπορούν να δυσκολέψουν την καθημερινότητά σου δύο παλάμες που έχουν καεί στην άσφαλτο. Το ίδιο ισχύει και για τα κάτω άκρα, τον κορμό και γενικά, ολόκληρο το σώμα. Όταν μιλάμε για εξοπλισμό προστασίας αναβάτη, αναφερόμαστε στην ολότητά του και δεν μπορούμε να εξαιρούμε κομμάτια… ακόμα και αν μας βολεύει λόγω καιρού, απόστασης ή δικής μας νοοτροπίας.
Κάποιες μάρκες του χώρου είναι σαφώς πιο δυνατά ονόματα από άλλες, φέροντας όμως και σημαντικά αυξημένες τιμές. Αξίζουν λοιπόν τα χρήματα ή όπως σε πολλές άλλες περιπτώσεις πληρώνουμε την φίρμα; Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν επιλογές για κάθε τσέπη στην αγορά, άρα η έκφραση δεν έχω αρκετά χρήματα για εξοπλισμό είναι απλά… υπεκφυγή. Ο εξοπλισμός πρέπει να θεωρείται ως αναπόσπαστο κομμάτι στην αγορά μιας μοτοσυκλέτας, δεν μπορούμε να επενδύουμε τα πάντα στο όχημα και να τσιγκουνευόμαστε στον ρουχισμό μας.
Σε τελική ανάλυση, το αν θα χρησιμοποιήσουμε ή όχι σωστά τον εξοπλισμό προστασίας εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Φυσικά, η εκπαίδευση σχετικά με την αξία του εξοπλισμού στη χώρα μας είναι μάλλον… μηδενική από τις σχολές οδηγών, αλλά υφίσταται πρόσφορο πεδίο στις σχολές ασφαλούς οδήγησης, που ήδη υπάρχουν και φέρνουν αποτελέσματα. Πέραν τούτου, ζούμε σε μια εποχή που μας χαρίζει πρόσβαση σε τόνους πληροφοριών και γνώσης με ένα μόνο κλικ, άρα το να ισχυριστεί κανείς ότι δεν υπάρχει σωστή πληροφόρηση γύρω από τον εξοπλισμό μοτοσυκλέτας είναι τουλάχιστον…αστείο.
Εσείς τι λέτε; Κατανοούμε τον ρόλο του προστατευτικού εξοπλισμού; Θέλουμε να προστατευτούμε ή βρίσκουμε λόγους να μην το κάνουμε; Ποιος είναι, τελικά, ο σωστός τρόπος να εκπαιδευτεί ο μέσος αναβάτης μοτοσυκλέτας, στον εξοπλισμό και την σπουδαιότητά του;
Πηγή: mototriti
.jpg?w=725)
