• Latest News

    Το στατιστικό στοιχείο για την Ελλάδα που θα σας… τρομάξει


    Ήξερες πόσες μοτοσυκλέτες εμπλέκονται καθημερινά σε ατυχήματα; Τι γίνονται αυτές οι μοτοσυκλέτες μετά; Πως μπορούμε να προστατευτούμε ως αγοραστές μεταχειρισμένων;

    Αφορμή του συγκεκριμένου άρθρου είναι μια συζήτηση που είχαμε με στέλεχος της αγοράς μοτοσυκλέτας με μεγάλη εμπειρία και πολύχρονη παρουσία στον χώρο. Το πρώτο πράγμα που μας ρώτησε ήταν «ξέρετε πόσες μοτοσυκλέτες εμπλέκονται σε ατύχημα καθημερινά;» Αυτό που μας παρουσίασε μας σόκαρε.

    80 μοτοσυκλέτες κατά μέσο όρο εμπλέκονται καθημερινά σε ατυχήματα. Το γιατί συμβαίνουν τόσα πολλά είναι μια άλλη κουβέντα και έχει να κάνει με την οδηγική μας παιδεία, ας επανέλθουμε όμως στο «80 μοτοσυκλέτες κάθε μέρα». Το νούμερο αυτό προκύπτει από τις δηλώσεις που γίνονται σε ασφαλιστικές εταιρείες, άρα προφανώς έχουν αφαιρεθεί τα μικρότερα ατυχήματα του τύπου «με ακούμπησε» ή «τα βρήκαμε μεταξύ μας με 50 – 100 ευρώ», που είναι και αυτά επικίνδυνα, αλλά μικρότερης βαρύτητας.

    80 μοτοσυκλέτες την ημέρα επί 30 ημέρες, μας κάνει 2.400 μοτοσυκλέτες τον μήνα. Αν το νούμερο αυτό το πολλαπλασιάσουμε επί 12, έχουμε 28.800 ατυχήματα κάθε χρόνο. Δηλαδή μιλάμε για σχεδόν 30.000 μεταχειρισμένα δίκυκλα που στην καλύτερη περίπτωση έχουν επισκευαστεί και λέμε στην «καλύτερη» γιατί όλοι γνωρίζουμε πόσο μεγάλο είναι το κόστος αν η μοτοσυκλέτα χρειαστεί καλίμπρα. Ακόμα και στην περίπτωση επισκευής όμως, ξέρουμε πολύ καλά ότι το πλαίσιο, το υποπλαίσιο και άλλα δομικά στοιχεία έχουν αποκτήσει ελαστικότητα. Το κύριο ερώτημα όμως είναι «ίσωσε, είναι ασφαλές πλέον;»

    Ας επιστρέψουμε τώρα στην «Ελλαδίτσα μας». Τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου δείχνουν ότι στη χώρα μας γίνονται κάθε χρόνο περισσότερες από 60.000 μεταβιβάσεις και στο νούμερο αυτό δεν περιλαμβάνονται οι ταξινομήσεις καινούργιων μοντέλων. Δηλαδή, 60.000 δίκυκλα κάθε χρόνο αλλάζουν χέρια (από έμπορο σε ιδιώτη, από ιδιώτη σε ιδιώτη ή από ιδιώτη σε έμπορο) και σε αυτά εμπεριέχονται και τα σχεδόν 30.000 που έχουν εμπλακεί σε ατύχημα. Έτσι, ο κίνδυνος να πάρουμε ένα τρακαρισμένο ή ακόμα χειρότερα, ένα κακώς επισκευασμένο κι επικίνδυνο δίκυκλο, πολλαπλασιάζεται.

    Πίσω λοιπόν από τις υποτιθέμενες «ευκαιρίες» με τις χαμηλότερες συνήθως τιμές κρύβονται τρομεροί κίνδυνοι. Πως όμως μπορούμε να προστατευτούμε; Είναι απλό, ζητώντας πιστοποίηση της κατάστασης του μεταχειρισμένου που μας ενδιαφέρει. Εφόσον, τα «βρούμε» στην τιμή και συμφωνήσουμε στον τρόπο πληρωμής, ζητάμε μαζί με τα πληρωμένα τέλη κυκλοφορίας και τα υπόλοιπα χαρτιά της μοτοσυκλέτας, πιστοποίηση ότι το δίκυκλο που παίρνουμε είναι ακριβώς στην κατάσταση που μας περιέγραψε ο πωλητής. Ένας επαγγελματίας έμπορος, ο οποίος είναι σίγουρος για το προϊόν του, δεν θα σας το αρνηθεί. Οι σωστοί επαγγελματίες, όχι μόνο οι εξουσιοδοτημένοι, συνήθως ελέγχουν τα δίκυκλα που παίρνουν, αλλά ούτε κι εκείνοι μπορούν να είναι 100% σίγουροι. Ο μόνος τρόπος να πιστοποιηθεί η κατάσταση μιας μοτοσυκλέτας είναι από κάποιον ανεξάρτητο φορέα με υπερσύγχρονα μηχανήματα.

    Στην περίπτωση μεταβίβασης από ιδιώτη σε ιδιώτη τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα, καθώς το κόστος του ελέγχου ξεκινά από τα 90 περίπου ευρώ αναλόγως του κυβισμού της μοτοσυκλέτας (δείτε εδώ τον αναλυτικό τιμοκατάλογο της MotoCert), οπότε ο πωλητής μπορεί να σας κάνει τη ζωή δύσκολη γιατί ίσως να μη θέλει να επωμιστεί το κόστος. Σε αυτή την περίπτωση μια δίκαιη λύση θα ήταν να πληρώσετε εσείς το κόστος αν η μοτοσυκλέτα είναι σε καλή κατάσταση και προχωρήσετε τελικά στην αγορά. Διαφορετικά, αν τα αποτελέσματα των μετρήσεων δεν ταιριάζουν με τα όσα σας είπε ο πωλητής, θα πρέπει να αναλάβει εκείνος τα έξοδα.

    Σε κάθε περίπτωση το κόστος της μέτρησης είναι αμελητέο, αν αναλογιστείς ότι η μοτοσυκλέτα σου αποκτά αυτομάτως μεγαλύτερη αξία και μπορείς να είσαι 100% σίγουρος ότι έχεις στα χέρια σου ένα ασφαλές όχημα. Είναι περιττό να αναφέρουμε ότι το κόστος της πιστοποίησης της MotoCert είναι πολύ μικρότερο από μια ακριβή επισκευή που μπορεί να προκύψει αργότερα, ενώ θα βοηθήσει και σε περίπτωση που κάποια ασφαλιστική εταιρεία αρνηθεί μελλοντικά να σας αποζημιώσει σε περίπτωση ατυχήματος.



    Τα ευχάριστα νέα είναι πως μέσα στο 2019 εντάχθηκαν στο δίκτυο συνεργατών της MotoCert 130 έμποροι, 110 από τους οποίους βρίσκονται στην Αθήνα. Με ένα κλικ εδώ μπορείτε να βρείτε κι εσείς έναν έμπορο που δίνει πιστοποιήσεις από ανεξάρτητο φορέα για τα μεταχειρισμένα δίκυκλα που διαθέτει. Ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιαστεί σε μικρό χρονικό διάστημα και αυτό μόνο θετικό είναι για όλους εμάς που κάποια στιγμή θα αγοράσουμε μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα.

    Αξίζει να θυμάστε ότι ακόμα και ένα παπί που αγοράσατε για 1.000 – 1.500 ευρώ, μπορεί να σας σκοτώσει, αν δεν είναι «σωστό», και αυτό το καταλαβαίνουμε όλοι όσοι καβαλάμε μοτοσυκλέτα. Πλέον, υπάρχει η δυνατότητα να ελέγξεις την κατάσταση της μοτοσυκλέτας που αγοράζεις και δεν πρέπει να το αφήσεις στην τύχη. Η ζωή σου αξίζει πολλά, πολλά… πολλά περισσότερα.

    www.motocert.gr


    Πηγή: mototriti

    Ένα σπανιότατο Kawasaki «Mystery Ship» στο σφυρί


    Μια μοτοσυκλέτα από μόλις 10 αντίτυπα, είναι έτοιμη να βρει τον νέο της ιδιοκτήτη σε δημοπρασία. Δείτε περισσότερα, για την μοναδική «Mystery Ship»…

    Στο «πολύ» μακρινό πλέον 1973, ο σχεδιαστής Craig Vetter ξεκίνησε να αναπτύσσει ένα σχέδιο της «απόλυτης τουριστικής μοτοσυκλέτας», το οποίο βέβαια στην πορεία εξελίχθηκε και άλλαξε μορφές στο μυαλό του, μέχρι που τελικά υλοποιήθηκε. Ο Vetter ήθελε να κατασκευάσει ένα εξωτικό αγωνιστικό δίτροχο, που  να μπορεί να οδηγηθεί και στο δρόμο, με βάση την Kawasaki KZ1000 με πλαίσιο Rickman. Δυστυχώς, μια τραγωδία εμπόδισε τα σχέδια του Vetter να φτιάξει 200 τέτοιες μοτοσυκλέτες, αφού ένα ατύχημα τον άφησε καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι και τελικά, οι «Mystery Ship» έμειναν μόνο 10.



    Από αυτές, μόνο οι δύο είχαν προικιστεί και με turbo, οπότε μαντέψτε: Μία από αυτές τις δύο μοτοσυκλέτες, θα τεθεί σε δημοπρασία από τον οίκο Bonhams στη δημοπρασία μοτοσυκλετών του Las Vegas. H κόκκινη μοτοσυκλέτα φέρει τον αριθμό 6 στο number plate της αλλά και τροχούς-δίσκους αλουμινίου, κάνοντας την μια ακόμα πιο σπάνια περίπτωση. Πόσα χιλιόμετρα έχει; Μόνο… 2μίλια στο οδόμετρο ή 3,2 χιλιόμετρα, τα οποία πάμε στοίχημα ότι «μαζεύτηκαν» απλά από… σπρώξιμο!

    Το μοντέλο αναμένεται ότι θα πιάσει από 25 μέχρι 35 χιλιάδες δολάρια στην δημοπρασία. Εσείς τι λέτε; Θα δίνατε τόσα χρήματα για κάτι τέτοιο;


    Πηγή: motoriti

    Suzuki GSX-R 1000 K5: Ένα κλασσικό του μέλλοντος


    Η πιο ποθητή και πιο γνωστή γενιά της GSX-R, το K5, είχε πολλούς λόγους να κερδίσει αυτή την φήμη ενώ αναμένεται να γίνει μια από τις future classics για τις επόμενες γενιές αγοραστών. Τι ήταν τόσο ξεχωριστό με την K5;

    Το 2001, η Suzuki επαναπροσδιόρισε την κατηγορία των Superbikes στα 1.000 κυβικά, παρουσιάζοντας το GSX-R 1000 με κωδικό K1. Η μοτοσυκλέτα τότε, θεωρείτο η καλύτερη στον τομέα του Handling ενώ εντυπωσίασε και στην αποδιδόμενη ισχύ, αφού με 160 άλογα «σήκωσε το γάντι» που η Yamaha R1 είχε πετάξει. Μια μάχη μέχρις εσχάτων είχε ξεκινήσει, η οποία θα τραβούσε για χρόνια και θα έβαζε τόσο την Honda, όσο και την Kawasaki, στο παιχνίδι «του λίτρου».

    Το 2004, με ολοκαίνουργιες μοτοσυκλέτες από τους 3 άλλους μεγάλους Ιάπωνες, το GSX-R 1000 K4 φάνταζε… ξεπερασμένο. Που να ήξεραν ότι η Suzuki μαγείρευε μεθοδικά την κανονιά του 2005…
    Έτσι λοιπόν, στο τέλος του 2004, το επόμενο μοντέλο GSX-R είδε το φως της δημοσιότητας. Το Κ5 ήταν γεγονός. Η εμφάνιση του που ήταν εντελώς έξω από τα συνηθισμένα, ήταν μόνο το «γλάσο» στην τούρτα. Η μοτοσυκλέτα ήταν ριζικά ανασχεδιασμένη παντού, θέτοντας νέα στάνταρ στην κατηγορία.

    Το K5 έφερε καινούργιο πλαίσιο και εντελώς ανανεωμένη γεωμετρία κάνοντας την μοτοσυκλέτα μακράν την ελαφρύτερη γιαπωνέζα «χιλιάρα» της εποχής: Η ζυγαριά σταματούσε στα 166 κιλά.  Εργονομικές αλλαγές έγιναν σε πολλά σημεία της θέσης οδήγησης, αλλά η μεγαλύτερη ήταν στο «εργοστάσιο» ή αλλιώς τον κινητήρα: Ο τετρακύλινδρος των 999 κυβικών εκατοστών, απέδιδε 180 ίππους και είχε εξοπλιστεί με… τα πάντα: Μεταξύ αυτών και βαλβίδες τιτανίου και ελαφρύτερα σφυρήλατα πιστόνια, για να γυρίζει μέχρι τις 13.500 στροφές. Η εξάτμιση τιτανίου θύμιζε Tri-Oval της Yoshimura, σχεδιασμένη ειδικά για να επιτρέπει μεγάλες κλίσεις στις στροφές. Σε συνδυασμό με την λεπτεπίλετη σιλουέτα του, το K5 ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα των Ιαπωνικών superbikes.

    Οι οδηγικές κριτικές που ακολούθησαν ήταν κάτι παραπάνω από διθυραμβικές. Η νέα μοτοσυκλέτα ήταν ευέλικτη, σταθερότατη και εκτυφλωτικά γρήγορη. Ο νέος κινητήρας έγινε –και είναι ακόμα- γνωστός για τον αξεπέραστο τρόπο απόδοσης της ροπής στις μεσαίες στροφές, απαιτώντας ένα βαθμό εμπειρίας από τον αναβάτη που θα ήθελε να τον εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Οι δυνατότητες της Κ5 μεγιστοποίησαν την επιτυχία της στο κοινό, σε βαθμό που σε αρκετές αγορές οι τιμές των μεταχειρισμένων Κ5 μένουν αρκετά ψηλά, λόγω της ζήτησης!

    15 χρόνια μετά, το K5 εντυπωσιάζει ακόμα όντας πρωτοποριακό σε πολλά σημεία, ειδικά όσον αφορά την «Ιαπωνική φιλοσοφία» κατασκευής Superbikes. Φυσικά, στην χώρα μας, αποτελεί… θρύλο, όπως και πολλά άλλα μοντέλα της Suzuki από τα χρόνια εκείνα.


    Πηγή: mototriti

    Ducati Diavel 1260S: Πήρε το βραβείο Good Design


    Μία ακόμα διάκριση για την μοτοσυκλέτα-σχεδιαστικό ορόσημο της Ducati, την Diavel 1260 S. Διαβάστε περισσότερα…

    Η Ducati Diavel έχει γενικότερα… σαρώσει τα βραβεία σχεδιασμού και το 1260S προσθέτει μια ακόμα διάκριση στο παλμαρέ του: Πρόκειται για το αμερικανικό βραβείο σχεδιασμού «Good Design».

    Το βραβείο Good Design είναι ένα από τα κορυφαία βραβεία στον τομέα, καθώς από το 1950 στολίζει τα κορυφαία design projects παγκοσμίως, με την βράβευση να αποδίδεται από το Chicago Athenaum, το μουσείο Αρχιτεκτονικής και Σχεδιασμού και το ευρωπαϊκό κέντρο για τον σχεδιασμό και τις αστικές σπουδές.

    Εδώ φυσικά αξίζει να αναφέρουμε, ότι το Diavel 1260S έχει λάβει και ίσως το πιο γνωστό βραβείο Design στον κόσμο, το Red Dot Award, γεγονός που υποστηρίζει τη μια χρονιά μετά την άλλη, την επιμονή της Ducati στο κορυφαίο design.


    Πηγή: mototriti

    Βόμβα: Τα «δίχρονα» επιστρέφουν στους αγώνες;


    Πιστεύατε ποτέ ότι θα διαβάζατε αυτές τις λέξεις; Κι όμως, συζητήσεις υπάρχουν ότι οι δίχρονοι κινητήρες θα επιστρέψουν στις αγωνιστικές πίστες! Δείτε περισσότερα…

    Πηγές από τα αγωνιστικά paddocks μιλούν για μια μεγάλη επιστροφή των δίχρονων κινητήρων στην ενεργό αγωνιστική δράση, στις ασφάλτινες πίστες ανά τον κόσμο! Πράγματι, οι δίχρονοι κινητήρες εξαφανίστηκαν ουσιαστικά από το παγκόσμιο προσκήνιο το 2002, όταν και τα GP500 μεταμορφώθηκαν σε MotoGP και εισήγαγαν τους τετράχρονους κινητήρες, με 990 κυβικά στην αρχή. Οι δίχρονοι, όπως όλοι ξέρουμε, βρέθηκαν στο στόχαστρο της μείωσης ρύπων και της ανάγκης για αλλαγής του αγωνιστικού σκηνικού με την νέα χιλιετία, αλλά πολλοί νοσταλγοί του παρελθόντος δεν τους ξέχασαν ποτέ.

    Ε λοιπόν, αυτή η είδηση θα είναι βάλσαμο στο αυτί (ή στο μάτι) τους. Πιο συγκεκριμένα, βρετανικές πηγές ισχυρίζονται ότι μηχανικοί εξετάζουν την επιστροφή των δίχρονων κινητήρων σε αγωνιστικά οχήματα. Ωστόσο, για αρχή, οι συζητήσεις αφορούν την Formula 1 και το νέο φορμά κανονισμών και κινητήρων από το 2025 και έπειτα.

    Οι μηχανικοί, σύμφωνα με τις πληροφορίες, είναι βέβαιοι πως χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας σε όλα τα επίπεδα, ο δίχρονος κύκλος λειτουργίας σε έναν κινητήρα είναι εφικτός χωρίς τα προβλήματα ρύπανσης που αναπόφευκτα περιελάμβανε. Πιο συγκεκριμένα, μιλάμε για τα νέα συνθετικά καύσιμα και τις νέες τεχνολογίες ελέγχου τροφοδοσίας, αλλά και επεξεργασίας των καυσαερίων που υπάρχουν πια, στοιχεία που ίσως επιτρέψουν στους δίχρονους κινητήρες να αγωνιστούν ξανά εκπέμποντας πολύ πιο μειωμένους ρύπους σε σχέση με το παρελθόν.

    Και μην ξεχνάμε τα μεγάλα πλεονεκτήματα των δίχρονων κινητήρων -ειδικά για αγωνιστικές εφαρμογές- με το πολύ μικρό βάρος τους, την απλότητα τους και την τεράστια συγκέντρωση ισχύς τους -στην περίπτωση του Honda NSR500 της τελευταίας γενιάς, ο 500άρης κινητήρας είχε ξεπεράσει τους 200 ίππους, δηλαδή μιλάμε για μια ειδική ισχύ 400 ίππων στο λίτρο! 

    Οι συζητήσεις, προς το παρόν, αφορούν την Formula 1 και τα σενάρια αντικατάστασης των V6 κινητήρων των 1.600 κυβικών. Φυσικά η εξέλιξη θα μπορούσε να φτάσει και στα MotoGP αναλόγως, αφού όσο τα χρόνια περνάνε η τεχνολογική εξέλιξη θα συνεχίζεται και το μεγαλύτερο δίκυκλο πρωτάθλημα στον κόσμο ίσως πρέπει να προτείνει κάτι νέο πλέον. Εσείς τι λέτε για αυτό; Θα θέλατε να ξανακούσετε τα δίχρονα μοτέρ στις πίστες του παγκοσμίου ή ο εν λόγω κινητήρας είναι κατάλοιπο του παρελθόντος;


    Πηγή: mototriti

    Μοτοσικλέτα, μια φλόγα που αργοσβήνει


    Η νομοθεσία που διέπει την κυκλοφορία και κατοχή μιας μοτοσικλέτας αποτελεί τροχοπέδη στην είσοδο νέων αναβατών στο μαγικό χώρο του δικύκλου. Και όμως η πολιτεία κάνει ότι μπορεί ώστε να μην αλλάξει τίποτα!

    Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι αποτελεί μέρος κάποιου άλυτου γρίφου, ο τρόπος με τον οποίο μεταχειρίζεται η πολιτεία την μοτοσικλέτα. Τα παραδείγματα είναι πολλά και μια απλή παρατήρηση στην νομοθεσία που τη διέπει , συγκριτικά πάντα με άλλα ιδιωτικά μέσα μεταφοράς,  δείχνει ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά.
     
    Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, με τη συμπλήρωση του 18ου έτους,  μπορείς πλέον να δώσεις εξετάσεις για την απόκτηση άδεια οδήγησης αυτοκινήτου ή μοτοσικλέτας. Ένα θέμα που έχουμε τονίσει είναι, ότι ενώ στο αυτοκίνητο δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός σε κυβισμό και ιπποδύναμη, στη μοτοσικλέτα σύμφωνα με τις διατάξεις , σου επιτρέπεται να οδηγείς μέχρι 125 κυβικά εκατοστά. Θα πει κανείς ότι όλα γίνονται με γνώμονα την ασφάλεια και εν μέρει έχει δίκιο, όμως με ποια ακριβώς διαδικασία υπολογίζεται το επίπεδο επικινδυνότητας ανάμεσα σε μοτοσικλέτα και αυτοκίνητο;

    Ένας 18-χρονος μπορεί δυνητικά να αγοράσει αυτοκίνητο από την επομένη κιόλας μέρα ακόμα και αν έχει 300 ίππους, ενώ θα πρέπει να αρκεστεί σε ένα 125άρι μηχανάκι αν επιλέξει να αγοράσει μοτοσικλέτα. Μήπως όταν βρίσκεσαι σε αυτοκίνητο θεωρείσαι πιο ώριμος , την ώρα που στην μοτοσικλέτα είσαι λιγότερος σκεπτόμενος και περισσότερο επικίνδυνος;

    Ας το προχωρήσουμε όμως λίγο παρακάτω. Όπως λέει ο θυμόσοφος λαός, είναι να μην γίνει η αρχή. Αφορμή για το συγκεκριμένο σχόλιο είναι τα ηλεκτρικά πατίνια τα οποία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια το τελευταίο διάστημα, σε πλατείες, δρόμους, μέχρι και σε κεντρικές λεωφόρους, είτε από εταιρίες που τα ενοικιάζουν έναντι αντιτίμου σε όσους θέλουν να διευκολυνθούν, είτε από ιδιώτες για ιδία χρήση που θέλουν να αποτάξουν από πάνω τους τον βραχνά τους κόστους των καυσίμων.
     
    Όχι  φυσικά δεν έχουμε κάτι προσωπικό με τα συμπαθέστατα αυτά μεταφορικά μέσα απλά η απουσία νομοθετικού πλαισίου τα καθιστά άκρως επικίνδυνα. Όμως και σε αυτή την περίπτωση  η πολιτεία αδιαφορεί κάνοντας τα στραβά μάτια. Μπορεί δηλαδή οποιοσδήποτε θελήσει, χωρίς καν να έχει πρότερη εμπειρία όχι μόνο σε μοτοσικλέτα ή πατίνι αλλά ίσως και σε ποδήλατο, να βρεθεί να οδηγεί , ελλείψει ποδηλατόδρομων, ανάμεσα σε μοτοσικλέτες και αυτοκίνητα στο δρόμο. Η τελική του ταχύτητα είναι 25 χλμ./ώρα, ενώ τα πιο δυνατά μπορούν να φτάσουν μέχρι τα 50 χλμ./ώρα. Και δεν απαιτείται δίπλωμα οδήγησης. Υπενθυμίζουμε ότι για 50άρι μηχανάκι θα χρειαστεί κάποιος άδεια από την τροχαία. Όλα αυτά, την ώρα που στην Ευρώπη υπάρχουν χώρες που σου επιτρέπουν να οδηγείς μοτοσικλέτα 125 κυβικών, αρκεί να έχεις δίπλωμα αυτοκινήτου.

    Έτσι, ο αριθμός των μοτοσικλετιστών συρρικνώνεται χρόνο με το χρόνο, και ο ηλικιακός μέσος όρος των αναβατών γερνάει. Το νομοθετικό πλαίσιο πρέπει να βελτιωθεί ώστε να δοθούν κίνητρα σε νέους αναβάτες και να σταματήσει ο κόσμος να απομακρύνεται από το χώρο της μοτοσικλέτας.
     
    Εσείς τι λέτε; Τι φταίει και τι πρέπει να αλλάξει; Γιατί δεν μπαίνουν οι νέοι στο χώρο της μοτοσικλέτας;


    Πηγή: mototriti

    Aκατάλληλα τα μεταχειρισμένα ελαστικά;


    Θα τοποθετούσατε ποτέ μεταχειρισμένα ελαστικά στην μοτοσυκλέτα σας; Πιστεύετε ότι είναι μια αγορά που μπορεί να αποδειχθεί ότι σας γλίτωσε χρήματα, σε βάθος χρόνου; Ή μήπως όχι;

    Τα ελαστικά, όπως έχουμε πολλάκις αναφέρει, είναι το Α και το Ω της οδηγικής συμπεριφοράς της μοτοσυκλέτας μας. Είναι ο μόνος μας συνδετικός κρίκος με το δρόμο και είναι τα τμήματα της μοτοσυκλέτας μας, τα οποία μας εξασφαλίζουν την ενεργητική αλλά και την παθητική μας ασφάλεια.

    Ωστόσο, πολλοί αναβάτες δεν αντιλαμβάνονται την σπουδαιότητα της σωστής κατάστασης των ελαστικών. Ακόμη χειρότερα, είναι πολλοί αυτοί που αμελούν την συντήρηση των ελαστικών τους, μη φροντίζοντας κατάλληλα για τις πιέσεις αέρα και την αντικατάστασή τους. Δεν είναι και πολύ σπάνιο θέαμα, δυστυχώς, να συναντάμε δίκυκλα που φορούν ελαστικά…4ετίας η ακόμη και παραπάνω! Επομένως, πολλές μοτοσυκλέτες που κυκλοφορούν είναι εξαιρετικά επικίνδυνες για τους αναβάτες τους, αλλά και για τους υπόλοιπους χρήστες του δρόμου.

    Γιατί πολλοί αναβάτες δεν αλλάζουν λάστιχα; Μια απάντηση που θα πάρουμε συχνά, είναι το κόστος αγοράς. Πράγματι, τα ελαστικά μοτοσυκλέτας δεν… τα λες και φθηνά. Αυτό ωστόσο δεν είναι τυχαίο: Πρόκειται για προϊόντα κορυφαίας τεχνολογίας, τα οποία καλούνται να ανταποκριθούν σε τεράστιες απαιτήσεις και πολύ υψηλές προδιαγραφές, πράγμα που δικαιολογεί απόλυτα, το κόστος αγοράς τους. Φυσικά, πέρα από κάθε εξήγηση, για πολλούς το κόστος αγοράς νέων ελαστικών είναι απλά ένας αριθμός. Για αυτό αρκετοί μοτοσυκλετιστές καταφεύγουν στα μεταχειρισμένα ελαστικά.

    Πρόκειται για μια σχετικά πρόσφατη τάση της αγοράς, που φυσικά έχει προκύψει από την δύσκολη οικονομική συγκυρία. Αναβάτες αλλάζουν τα πολυκαιρισμένα ή τελειωμένα ελαστικά τους, με άλλα μεταχειρισμένα μεν, αλλά καλύτερης κατάστασης, δε. Για όσους επιλέγουν να το κάνουν αυτό, το θέμα τελειώνει εκεί, αφού οι ίδιοι θεωρούν ότι άλλαξαν λάστιχα και συνεχίζουν τα καθημερινά τους χιλιόμετρα, απρόσκοπτα.

    Μήπως όμως μια τοποθέτηση μεταχειρισμένων ελαστικών, είναι ακόμη πιο επικίνδυνη και από την κυκλοφορία με παλιά λάστιχα;  Και γιατί ισχύει αυτό; Σε οτιδήποτε μεταχειρισμένο υπάρχει ένας πολύ σημαντικός παράγοντας: Το ιστορικό χρήσης. Τοποθετώντας ένα ζευγάρι μεταχειρισμένα ελαστικά, δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτό και ένα μεταχειρισμένο ελαστικό μπορεί να κρύβει παγίδες, που να το κάνουν επικίνδυνο! Ένα μεταχειρισμένο λάστιχο μπορεί να φαντάζει ως ευκαιρία εκ πρώτης όψης: Να μην είναι πολύ παλιό αλλά και να φαίνεται ότι έχει μπόλικη γόμα διαθέσιμη ακόμα. Αλλά, είμαστε σίγουροι ότι ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, λειτουργούσε το ελαστικό στις σωστές πιέσεις του, πάντα; Ένα ελαστικό που λειτουργούσε μόνιμα σε πιέσεις χαμηλότερες από τις κανονικές του θα υποστεί φθορά της γόμας του πολύ σύντομα και ίσως να μην αποδίδει τα αναμενόμενα, ακόμη και αν θεωρητικά δεν είναι ακόμη παλιό!

    Επιπλέον, μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, ότι το λάστιχο δεν έχει υποστεί μεγάλες περιόδους ακινησίας, με φορτίο ή ακόμη και χωρίς αέρα; Η ακινησία ενός ελαστικού με φορτίο είναι πραγματικά καταστρεπτική. Μπορεί να προκαλέσει παραμορφώσεις τόσο στη γόμα, όσο και στο σκελετό του, καθιστώντας το από επισφαλές έως και απόλυτα επικίνδυνο. Πολλά ακόμη μπορούν να συμβαίνουν και να διαφύγουν ίσως της προσοχής μας, όπως το ελαστικό να φέρει μπάλωμα ή να έχει ρωγμές στην πλευρά του. Οι συγκεκριμένες ρωγμές προδίδουν μια γόμα που έχει σκληρύνει πολύ και ένα λάστιχο που έχει ταλαιπωρηθεί, άσχετα αν δεν φαίνεται, οπτικά, από το πέλμα! Ακόμη, μπορεί το μεταχειρισμένο ελαστικό που πάμε να αγοράσουμε, να ήταν ακόμη και αχρησιμοποίητο σε κάποια αυλή ή παρατημένη μοτοσυκλέτα, στο έλεος του ήλιου και των καιρικών συνθηκών!

    Για αυτό το λόγο, η καλύτερη και ορθότερη λύση, είναι να τοποθετούμε ΠΑΝΤΑ καινούργια ελαστικά στην μοτοσυκλέτα μας. Κανένα προσωρινό οικονομικό όφελος δεν συγκρίνεται με τον απολογισμό ενός τυχόν ατυχήματος. Εξάλλου, όλοι οι κατασκευαστές τονίζουν ιδιαίτερα, ότι τα ελαστικά πρέπει να αντικαθίστανται, σε κάθε περίπτωση, με καινούργια και τα προηγούμενα ελαστικά να μην χρησιμοποιούνται ξανά.

    Εσείς, τι λέτε; Θα τοποθετούσατε μεταχειρισμένα ελαστικά στη μοτοσυκλέτα σας; Θεωρείτε ότι μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό κίνδυνο στην χρήση του δικύκλου;


    Πηγή: mototriti

    Βάζεις τιμή στο κεφάλι σου, «ηλίθιε»;


    Πόσο σημαντική θεωρείς την προστασία του; Πόσα χρήματα θα ξόδευες για να αγοράσεις κράνος;

    Το θέμα αφορά το κράνος και ειδικότερα την ελλιπή προστασία του κεφαλιού, του σημαντικότερου μέρους του σώματος. Δεν ξέρουμε κατά πόσο η ερώτηση μας φέρνει σε δύσκολη θέση όσους επιμένουν και δυστυχώς είναι ακόμη πάρα πολλοί, να μην φοράνε κράνος ή να προστατεύουν το ζωτικό σημείο του… αγκώνα με αυτό.

    Υποθέτουμε πάντως ότι για όλους αυτούς, η εκτίμηση της αξίας του κεφαλιού τους είναι 0 ευρώ… Δεν μπορούμε να φανταστούμε κάτι άλλο, δεν δικαιολογείται με οποιοδήποτε επιχείρημα η ηλίθια πρακτική του να μην φορά κανείς κράνος οδηγώντας δίτροχο, ακόμη και αν πρόκειται για μοτοποδήλατο.

    Τα δήθεν επιχειρήματα για αλλοίωση του προσωπικού image ή ότι χαλάει το μαλλί που έχει φρεσκοστρωθεί, είναι απλώς ανάξια λόγου. Έπειτα υπάρχει και η λεγόμενη αίσθηση ελευθερίας με τον άνεμο να κυλάει στο πρόσωπο, που θυμίζει περισσότερο εποχή των 80s, με τους αναβάτες να κυκλοφορούν ακράνωτοι και με άσπρο τιραντέ φανελάκι, μαρσάροντας στα στενά, παριστάνοντας τους καμικάζι της ασφάλτου.  

    Αν κάποιο επιχειρήμα επιδέχεται συζήτησης, είναι αυτό της οικονομικής αδυναμίας για την αγορά ακριβού κράνους. Είναι κάτι που στέκει, αλλά ίσως δραματοποιούμε την κατάσταση περισσότερο από ότι πρέπει. Ένα Jet κράνος κοστίζει 50 ευρώ και για τα full face απαιτούνται σχεδόν τα διπλά, μιλάμε δηλαδή ότι με περίπου 100 ευρώ και στις δύο περιπτώσεις, για κάτι βασικό και αξιοπρεπές, που να πληροί φυσικά τις προδιαγραφές ασφαλείας, έχεις μια υποτυπώδη προστασία. Το σημαντικότερο είναι να συνειδητοποιήσει και ο τελευταίος μοτοσικλετιστής, ότι αγορά δίτροχου και προστατευτικός εξοπλισμός πάνε μαζί, είναι έννοιες αδιαίρετες.  Μπορούμε να καθυστερήσουμε την απόκτηση μοτοσικλέτας, μέχρι να εξοικονομήσουμε τα απαραίτητα χρήματα για σωστό εξοπλισμό. Ας ιεραρχήσουμε σωστά τις ανάγκες. Πρώτα η ασφάλεια και μετά τα πρόσθετα αξεσουάρ που θέλεις να βάλεις στην καλή σου. Αυτά μπορούν να περιμένουν, το κεφάλι σου πάλι όχι!

    Μιλάμε λοιπόν για κόστος από 100 ευρώ, για scooter και παπιά μικρού κυβισμού, με αποκλειστική χρήση στην πόλη. Φυσικά όσα περισσότερα μπορεί να επενδύσει κανείς, τόσο το καλύτερο! Αν η μοτοσικλέτα μας είναι μεγαλύτερου κυβισμού θα πρέπει απαραιτήτως να επενδυθούν και αναλογικά περισσότερα χρήματα στην αγορά κράνους. Θα πρέπει αυτό να έχει αεροδυναμική σχεδίαση, αποτελεσματικό εξαερισμό, αντιθαμβωτική ζελατίνα και ανατομική εφαρμογή. Εμμέσως πλην σαφώς και αυτά θέματα ασφάλειας είναι, όσο πιο απερίσπαστος από ενοχλήσεις παραμένεις ενώ οδηγάς, τόσο περισσότερο η προσοχή σου είναι στραμμένη στο δρόμο. 

    Φυσικά θα θέλαμε η φορολογία στα κράνη να ήταν μικρότερη, ένα μέτρο που θα πρέπει να θεσπιστεί άμεσα, όμως ούτε αυτό μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία, καθότι το αναπάντεχο και ο παράγοντας κινδύνου στο δρόμο, δεν περιμένουν το πότε οι κοιμισμένοι και αποκομμένοι από την πραγματικότητα πολιτικοί και νομοθέτες, θα αποφασίσουν κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες λοιπόν! Τίποτα δεν μπορεί να καταρρίψει το θεμελιώδες ζήτημα της ασφάλειας, ο μόνος λόγος για να μην φορά κανείς κράνος είναι… να μην οδηγεί μοτοσικλέτα.

    Εσείς τι λέτε; Πόσο ακριβά κοστολογείτε το κεφάλι σας; Υπάρχουν σοβαρές δικαιολογίες για να μην φοράει κάποιος ακριβό κράνος ή και καθόλου;


    Πηγή: mototriti
    Scroll to Top