Γιατί χαρακτηρίζουμε έτσι την δικύλινδρη σπορ της Aprilia; Διότι ήταν η πρώτη, εξαιρετικά εκτελεσμένη μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού της εταιρείας. Διαβάστε ένα αφιέρωμα σε αυτή.
Το 1998, η Aprilia έκλεινε 53 χρόνια ύπαρξης και 30 χρόνια που κατασκεύαζε μοτοσυκλέτες. Ωστόσο, μέχρι εκείνη την στιγμή, η εταιρεία δεν κατασκεύαζε μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού, με το μεγαλύτερό της μοντέλο να ανέρχεται στα 250 κυβικά εκατοστά. Παράλληλα, εκείνη την εποχή, ο ανταγωνισμός στις supersport μοτοσυκλέτες είχε πάρει φωτιά, με τις Honda, Ducati και Yamaha να παίζουν τα πιο δυνατά χαρτιά τους με τις Fireblade, 916 και R1 συγκλονίζοντας τον χώρο. Όταν λοιπόν η Aprilia ανακοίνωσε ότι θα παρουσιάσει μια δικύλινδρη μοτοσυκλέτα στην κατηγορία, η αγωνία κορυφώθηκε, αν και οι προσδοκίες δεν ήταν πολύ μεγάλες. Πολύ σύντομα όμως, η δυσπιστία… καταρρίφθηκε θεαματικά!
Μια Αυστρο-Ιταλική συμμαχία
Την εποχή εκείνη, η Aprilia δεν είχε απαιτούμενη εμπειρία από κινητήρες μεγάλου κυβισμού, κάτι που όμως διέθετε η Αυστριακή Rotax, ένας κολοσσός του χώρου που κατασκευάζει μοτέρ για αεροσκάφη, snowmobiles, αγωνιστικά καρτ αλλά και μοτοσυκλέτες. Όταν λοιπόν η Aprilia την προσέγγισε ζητώντας έναν κινητήρα για το μεγαλεπήβολο project της, φαίνεται ότι η Rotax έδωσε τον καλύτερο της εαυτό! Η νέα δικύλινδρη μονάδα ήταν πραγματικά ένα μηχανολογικό αριστούργημα: Απέδιδε 128 ίππους στο στρόφαλο, οι δύο κύλινδροι ήταν σε γωνία 60 μοιρών προκειμένου το μέγεθος να περιοριστεί και χρησιμοποιούσε ένα περίτεχνο σύστημα απόσβεσης κραδασμών, με δύο άξονες αντιβάρων στο κάρτερ και στην πίσω κεφαλή. Ακόμα, ο συμπλέκτης του κινητήρα ήταν εφοδιασμένος με ένα πνευματικό σύστημα ολίσθησης: Λαμβάνοντας υποπίεση από την εισαγωγή, ο συμπλέκτης αποσυνδεόταν σε ένα βαθμό όταν ο αναβάτης έκλεινε το γκάζι, κάνοντας τα κατεβάσματα των ταχυτήτων λιγότερο απότομα στον πίσω τροχό.
Παράξενο στην εμφάνιση, αλλά εντυπωσιακό
Το 1998, η σχεδίαση του RSV Mille ήταν μάλλον αντισυμβατική. Με ένα «εξωγήινο» εμπρός φωτιστικό σώμα, ένα τεράστιο τελικό εξάτμισης που προκάλεσε αντιδράσεις και μάλλον μεγάλο σε όγκο σε σχέση με την 916, το RSV Mille πρόταξε από την άλλη έναν «factory» χαρακτήρα που άρεσε πολύ σε πολλούς αναβάτες. Το ανεστραμμένο πιρούνι προσέθετε στην εμφάνιση πέρα από την λειτουργικότητά του, ενώ τα δύο κυκλικά πίσω φωτιστικά θύμιζαν… εξαγωγές μαχητικού αεροσκάφους. Ακόμα και μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, δεν παίζει να πετύχεις Mille στο δρόμο και να μην γυρίσεις να το κοιτάξεις επιτόπου!
Εξαιρετική «πρώτη» της Aprilia στην κατηγορία
Η συμπεριφορά της Mille κατέρριψε με το «καλημέρα σας» κάθε αρνητική προσδοκία, που είχε σχηματιστεί την εποχή εκείνη για την πρωτοεμφανιζόμενη στα superbikes του λίτρου, Aprilia. O κινητήρας ήταν πολύ ισχυρός, παρουσιάζοντας τις αρετές των V2 στα μέγιστα και τα μειονεκτήματά τους, στα ελάχιστα. Οι δοκιμαστές της εποχής έκαναν λόγο για έντονη ροπή, ισχυρό χαρακτήρα του Rotax και εντυπωσιακή απόδοση ψηλά, που δημιούργησαν προϋποθέσεις για κορυφαίες επιδόσεις στην πίστα. Παράλληλα, το κτηνώδες αλουμινένιο πλαίσιο, το ψαλίδι, το ανεστραμμένο πηρούνι και τα Brembo φρένα είχαν ως αποτέλεσμα ένα κορυφαίο στήσιμο. Η Aprilia εντυπωσίασε αναβάτες και δοκιμαστές με την επίσημη πρώτη της, θέτοντας τις βάσεις που αργότερα οδήγησαν στο κατά κοινή ομολογία αξεπέραστο, RSV4.
Μια Αυστρο-Ιταλική συμμαχία
Την εποχή εκείνη, η Aprilia δεν είχε απαιτούμενη εμπειρία από κινητήρες μεγάλου κυβισμού, κάτι που όμως διέθετε η Αυστριακή Rotax, ένας κολοσσός του χώρου που κατασκευάζει μοτέρ για αεροσκάφη, snowmobiles, αγωνιστικά καρτ αλλά και μοτοσυκλέτες. Όταν λοιπόν η Aprilia την προσέγγισε ζητώντας έναν κινητήρα για το μεγαλεπήβολο project της, φαίνεται ότι η Rotax έδωσε τον καλύτερο της εαυτό! Η νέα δικύλινδρη μονάδα ήταν πραγματικά ένα μηχανολογικό αριστούργημα: Απέδιδε 128 ίππους στο στρόφαλο, οι δύο κύλινδροι ήταν σε γωνία 60 μοιρών προκειμένου το μέγεθος να περιοριστεί και χρησιμοποιούσε ένα περίτεχνο σύστημα απόσβεσης κραδασμών, με δύο άξονες αντιβάρων στο κάρτερ και στην πίσω κεφαλή. Ακόμα, ο συμπλέκτης του κινητήρα ήταν εφοδιασμένος με ένα πνευματικό σύστημα ολίσθησης: Λαμβάνοντας υποπίεση από την εισαγωγή, ο συμπλέκτης αποσυνδεόταν σε ένα βαθμό όταν ο αναβάτης έκλεινε το γκάζι, κάνοντας τα κατεβάσματα των ταχυτήτων λιγότερο απότομα στον πίσω τροχό.
Παράξενο στην εμφάνιση, αλλά εντυπωσιακό
Το 1998, η σχεδίαση του RSV Mille ήταν μάλλον αντισυμβατική. Με ένα «εξωγήινο» εμπρός φωτιστικό σώμα, ένα τεράστιο τελικό εξάτμισης που προκάλεσε αντιδράσεις και μάλλον μεγάλο σε όγκο σε σχέση με την 916, το RSV Mille πρόταξε από την άλλη έναν «factory» χαρακτήρα που άρεσε πολύ σε πολλούς αναβάτες. Το ανεστραμμένο πιρούνι προσέθετε στην εμφάνιση πέρα από την λειτουργικότητά του, ενώ τα δύο κυκλικά πίσω φωτιστικά θύμιζαν… εξαγωγές μαχητικού αεροσκάφους. Ακόμα και μετά από 20 ολόκληρα χρόνια, δεν παίζει να πετύχεις Mille στο δρόμο και να μην γυρίσεις να το κοιτάξεις επιτόπου!
Εξαιρετική «πρώτη» της Aprilia στην κατηγορία
Η συμπεριφορά της Mille κατέρριψε με το «καλημέρα σας» κάθε αρνητική προσδοκία, που είχε σχηματιστεί την εποχή εκείνη για την πρωτοεμφανιζόμενη στα superbikes του λίτρου, Aprilia. O κινητήρας ήταν πολύ ισχυρός, παρουσιάζοντας τις αρετές των V2 στα μέγιστα και τα μειονεκτήματά τους, στα ελάχιστα. Οι δοκιμαστές της εποχής έκαναν λόγο για έντονη ροπή, ισχυρό χαρακτήρα του Rotax και εντυπωσιακή απόδοση ψηλά, που δημιούργησαν προϋποθέσεις για κορυφαίες επιδόσεις στην πίστα. Παράλληλα, το κτηνώδες αλουμινένιο πλαίσιο, το ψαλίδι, το ανεστραμμένο πηρούνι και τα Brembo φρένα είχαν ως αποτέλεσμα ένα κορυφαίο στήσιμο. Η Aprilia εντυπωσίασε αναβάτες και δοκιμαστές με την επίσημη πρώτη της, θέτοντας τις βάσεις που αργότερα οδήγησαν στο κατά κοινή ομολογία αξεπέραστο, RSV4.
Πηγή: mototriti
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου