Οθόνες vs Ρολόγια: Ανάγκη ή Ποζεριά;

Πίνακας οργάνων ή ψηφιακές οθόνες; Μήπως οι τετράγωνες ταμπλέτες δεν ταιριάζουν με την αισθητική της μοτοσικλέτας; Είναι τελικά μόδα και θα περάσει ή μήπως είναι η επόμενη μέρα στην οποία πρέπει να συνηθίσουμε;

Αρκετά είναι πλέον τα μοντέλα στην αγορά που έχουν αντικαταστήσει τελείως τα αναλογικά όργανα με τους δείκτες, με ψηφιακά. Και δεν συμβαίνει μόνο στις μεγάλες και ακριβές κατηγορίες, αλλά το συναντάμε όλο και πιο συχνά μέχρι και σε commuter καθημερινής μετακίνησης. Και δεν εννοούμε απλά για ψηφιακές ενδείξεις αλλά για έγχρωμες οθόνες που μοιάζουν με μικρές ταμπλέτες. Ταιριάζουν όμως με την αισθητική της μοτοσικλέτας;
 
Οι περισσότεροι είναι υπέρ, καθώς βρίσκουν ομοιότητες μεταξύ της τεχνολογίας που χρησιμοποιούμε στο σπίτι, στην δουλειά, στην καθημερινότητά μας, και αυτής που επιτέλους υπάρχει στις μοτοσικλέτες. Βλέπεις, όταν το μάτι έχει συνηθίσει σε μεγάλες οθόνες υψηλής ευκρίνειας, όταν ακόμη και τα φθηνότερα κινητά μπορούν να παίζουν ταινίες σαν τηλεοράσεις, όταν η αφή είναι ο κατεξοχήν τρόπος χειρισμού οποιαδήποτε συσκευής, πως μπορεί να δεις έναν πίνακα με αναλογικά όργανα, βελόνες και λαμπάκια, και να τον θεωρήσεις σύγχρονο;
 
Για αρκετούς αναβάτες λοιπόν, μια έγχρωμη οθόνη σε στιλ ταμπλέτας στη θέση του πίνακα οργάνων είναι ότι καλύτερο έχει δει η μοτοσικλέτα από πλευράς άνεσης και ασφάλειας τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τόσο η ποιότητα της εικόνας που είναι απαράμιλλη, αλλά η πληροφόρηση που μπορεί να προσαρμόζεται συνεχώς στις ανάγκες του αναβάτη, να είναι εργονομική, όμορφη και πλούσια. Δεν υπάρχει σύγκριση στις δυνατότητες μιας σύγχρονης οθόνης σε σχέση με έναν κλασσικό πίνακα που έχει δύο, τρεις ή τέσσερις βελόνες και ένα σωρό λαμπάκια.
 
Υπάρχει βέβαια και μια μερίδα αναβατών που βρίσκουν τις οθόνες αυτές παράταιρες. Που δεν τους αρέσει όλος αυτός ο τετράγωνος όγκος στο πάνω άκρο του ταμπλό. Αυτοί που θεωρούν πως τα όργανα πρέπει υποτυπωδώς να μοιάζουν με όργανα και όχι με ταμπλέτες κολλημένες στο τιμόνι. Ή τουλάχιστον να συνδυάζουν αναλογικές όργανα με ψηφιακές ενδέιξεις ώστε να μην χαθεί η αίγλη του παρελθόντος. Υπάρχουν και οι ακόμη πιο παραδοσιακοί, που επιμένουν στις βελόνες και τα λαμπάκια γιατί έτσι θεωρούν ότι πρέπει να είναι μια μοτοσικλέτα.
 
Γίνεται όμως να επιμένουμε σε τεχνολογίες του περασμένου αιώνα, όταν αυτές δεν υπάρχουν πλέον πουθενά αλλού στην καθημερινότητά μας; Γίνεται να επιμένουμε να έχουμε λιγότερη πληροφόρηση ή λιγότερη συνδεσιμότητα, ψυχαγωγία και ασφάλεια στη μοτοσικλέτα, όταν ένα κινητό τηλέφωνο τα παρέχει όλα αυτά απλόχερα;
 
Εσείς τι λέτε; Είστε υπέρ των οθονών και των προτερημάτων που αυτές προσφέρουν; Ή μήπως επιμένετε παραδοσιακά σε αναλογικά κοντέρ με βελόνες και λαμπάκια;


Πηγή: mototriti