Superbike με Hossack;

Φτιάχνει η Honda ένα καινούριο μπροστινό υψηλής απόδοσης για την ομάδα Moto GP?

Ενώ μια πατέντα δεν αποτελεί ποτέ εγγύηση ότι κάποιο project θα δει το φως της ημέρας, είναι συνήθως μια ματιά από την κλειδαρότρυπα στα πιο μυστικά κομμάτια της έρευνας και ανάπτυξης (R&D) μιας εταιρείας. Η τελευταία τέτοια είδηση από τη Honda περιγράφει λεπτομερώς μια μπροστινή ανάρτηση τύπου Hossack, ειδικά κατασκευασμένο για υψηλές επιδόσεις και εφαρμογές αγώνων.

Το μπροστινό σύστημα Hossack πήρε το όνομα του από τον πρωτοπόρο Βρετανό μηχανικό Norman Hossack, που το δημιούργησε την δεκαετία του 1970. Από τότε είναι ένα καλά εδραιωμένο σύστημα και η χρήση του ως Duolever μπροστινό στην BMW (στα μοντέλα K1300 και Κ1600) δείχνει την πορεία του στην μαζική παραγωγή ενώ η χρήση του στο θρυλικό V1000 του John Britten έδειξε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στην πίστα με επιτυχία.

H πατέντα της Honda περιστρέφεται γύρω από μικρές αλλαγές στο ήδη υπάρχον σχέδιο του μπροστινού Hossack χωρίς να είναι μια πλήρης αναθεώρηση του. Όπως ακριβώς και όλες οι μοτοσυκλέτες που χρησιμοποιούν το εν λόγω σύστημα υπάρχει ένας επάνω και ένας κάτω σύνδεσμος  wishbone που εκτείνονται από το πλαίσιο και εδράζονται σε έναν σωλήνα που λειτουργεί ως  άξονας περιστροφής  όλου του συστήματος, από απλό χυτό ή συγκολλημένο αλουμίνιο σε σχήμα ανάποδου «Υ» που κρατά τον εμπρός τροχό και τα φρένα. Στην κορυφή ένας απλός σύνδεσμος δύο μερών μεταδίδει τις κινήσεις των δυο ράβδων στο σύστημα ενώ επιτρέπει στην ανάρτηση να σηκώνεται και να πέφτει καθώς ένα μονό ελατήριο είναι βιδωμένο στο κάτω wishbone και στο πλαίσιο  για να παρέχει σωστή απόσβεση.

Το βασικό σημείο που διαφέρει η υλοποίηση της Honda είναι στον τρόπο που ο κύριος σωλήνας του τιμονιού βρίσκεται  πίσω από τα σημεία στροφής των συνδέσμων wishbone. Αυτό επιτρέπει στους συνδέσμους αυτούς να είναι μακρύτερη χωρίς όμως να αυξάνεται το συνολικό μήκος της μοτοσυκλέτας.

Ο λόγος λοιπόν που γίνεται θέμα για ένα εναλλακτικό σύστημα μπροστινού -ενώ το τηλεσκοπικό πιρούνι είναι αναμφίβολα επιτυχημένο μετά και από τόσα χρόνια εξέλιξης -είναι γιατί υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί που δεν μπορεί να ξεπεράσει. Δέχονται μεγάλες δυνάμεις κάμψης κατά μήκος και κατά πλάτος. Πρέπει να είναι πολύ μεγάλα σε πάχος έχοντας να διαχειριστούν και την τεράστια δύναμη του φρεναρίσματος, όμως υπάρχει μια θεωρία ότι ένα στοιχείο που δέχεται πλευρική κάμψη μπορεί να την χρησιμοποιήσει για να απορροφήσει κραδασμούς. Έτσι η ανάρτηση του Hossack αφού δεν έχει τον περιορισμό της στρογγυλής διατομής κάμπτεται στο πλάι αλλά όχι στην εμπρός και πίσω διεύθυνση.

Έτσι πρακτικά μπορεί να μειωθεί ή να εξαλειφθεί  ( ανάλογα το εκάστοτε setup) η  χαρακτηριστική «βουτιά» του μπροστινού σε ένα δυνατό φρενάρισμα χωρίς να κοντύνει το μεταξόνιο κι άλλο όσο συμπιέζεται το εμπρός μέρος. Αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε αγωνιστικές συνθήκες καθώς επιτρέπει πιο δυνατό φρενάρισμα πριν σηκωθεί η ουρά. Επίσης το setup της Honda επιτρέπει περαιτέρω χαμήλωμα και compact κατασκευή των clip on το οποίο θεωρείται ως μεγάλο όφελος για αγωνιστική χρήση.

Επίσης μιλώντας για μαζική παραγωγή, μοντέλα της Honda με μεγάλο βάρος όπως το Goldwing θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτό το εναλλακτικό σύστημα. Αν κατάφερνε επίσης μέσα από τη χρήση του στα Moto GP να πείσει το ευρύ κοινό για τα πλεονεκτήματα του, ίσως να βλέπαμε και άλλους κατασκευαστές να κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι τότε όμως και μέχρι να δούμε στην πράξη τα οφέλη που υποδεικνύουν τα χαρτιά ,το τηλεσκοπικό πιρούνι παραμένει η πιο αξιόπιστη λύση και δοκιμασμένη επιλογή στα μπροστινά συστήματα.

Πηγή