Στον «μοτοβίο» μας, είναι σίγουρο ότι έχουμε αντιμετωπίσει ορισμένες ντροπιαστικές και εκνευριστικές καταστάσεις που θα θέλαμε να τις κάνουμε delete. O Μέρφυ φροντίζει πάντα ώστε αυτές να συμβούν στο πιο ακατάλληλο σημείο, την πιο ακατάλληλη στιγμή!
1. Το «τσάγιωμα»
Ελάτε τώρα… μεταξύ μας είμαστε! Όλοι έχουμε φάει το «τσάγιωμα» μας σε κάποια φάση. Ο τοπικός πιτσιρικάς με το παπί στον επαρχιακό που απλά δεν πιάνεται, ο scooterας που πάει δίχως αύριο μέσα στην πόλη, το «κρυφόγκαζο» στο φανάρι που νομίζαμε ότι το είχαμε «χαλαρά», ακόμη και το υπεκαγκούρικο αμάξι με τα 58 τούρμπο και τις 15 μπουκάλες νίτρο, που εξαφανίστηκε στην ευθεία. Το «τσάι» είναι κάτι που πρέπει να το φας για να θεωρείσαι ολοκληρωμένος μοτοσικλετιστής. Στρώνεις χαρακτήρα και σε προσγειώνει.
2. Η στατική χαζοπτώση
Δεν είναι αστείο καθότι μπορεί να προκαλέσει τραυματισμούς και μεγάλες ζημιές στην μοτοσικλέτας μας. Είναι απίστευτα εκνευριστικό, γιατί συμβαίνει λόγω χαλαρότητας και η υπαιτιότητα είναι φυσικά όλη δική μας. Η στατική χαζοπτώση μάλιστα, στο 99% των περιπτώσεων, θα συμβεί μπροστά σε πολύ κόσμο, έξω από καφετέρια ή σε parking – στέκι όπου «αράζουν» άλλοι μοτοσικλετιστές στις βόλτες, κοκκινίζοντας μας από ντροπή. Είναι το πιο σκληρό χτύπημα στο moto-ego μας, καλό θα ήταν να υπήρχαν group AΣΧ (Ανώνυμοι Στατικο Χαζοπτώτες ή κάτι τέτοιο anyway) για να ξεπερνά κανείς τα «τραύματα» της άθλιας αυτής εμπειρίας.
3. Το λάστιχο
«Έπαθα λάστιχο» ή «το φουίτ» για τους φίλους στην Β. Ελλάδα. Θα συμβεί, οι περισσότεροι είμαστε εξοικειωμένοι με αυτό. Το θέμα είναι πότε και που. Ε τι νομίζατε; Θα συμβεί την πιο ακατάλληλη στιγμή, στο πιο ακατάλληλο μέρος. Θα συμβεί την ημέρα που ξέχασες το kit επισκευής στο σπίτι. Θα συμβεί ξεκινώντας για την βόλτα που λαχταρούσες και σχεδίαζες καιρό. Θα συμβεί με το που τοποθετήσεις νέα ελαστικά στην μοτοσικλέτα σου. Θα συμβεί σε μέρος που δεν το δείχνει ο χάρτης και αποφεύγουν ακόμη και οι τοπικοί βοσκοί. Πιο χρήσιμο από το kit επισκευής λοιπόν, οι γνώσεις τεχνικών χαλάρωσης… εισπνοή… εκπνοή… εισπνοή…εκπνοή…
4. Τα ψιλά στα διόδια
Τι; Δεν είναι θέμα; Προσέξτε… πλησιάζεις στα διόδια, σταματάς, ανοίγεις τσαντάκι ή τσέπη που είναι θεόστενα, με τα ψιλά να έχουν ταμπουρωθεί στις πιο δυσπρόσιτες γωνιές. Βγάζεις γάντι, χώνεις χέρι, πιάνεις δύο κέρματα και των 2 λεπτών και του 1 λεπτού. Δεν κάνουμε δουλειά έτσι. Ξαναβάζεις χέρι πιο αποφασιστικά, πιάνεις ένα τσούρμο κέρματα με τα ακροδάχτυλα και βγάζοντας τα έξω, τα μισά σκορπάνε κάτω. Τα μετράς, σου λείπουν μόλις 10 λεπτά, δεν έχει άλλα μέσα στην τσέπη ή στο τσαντάκι, σου έχουν πέσει κάτω. Από πίσω ο βιαστικός με το αμάξι κορνάρει, ο υπάλληλος σε κοιτάει περίεργα. Βάζεις την μηχανή στο stand (εδώ αυξάνεις εκθετικά τον κίνδυνο για χαζοπτώση) και ψάχνεις κάτω, βρίσκεις ένα κέρμα 10 λεπτών, το δίνεις, ανεβαίνεις στην μηχανή και ψάχνεις το γάντι που είχες αφήσει στο ρεζερβουάρ. Τσα! Έχει πέσει από την άλλη πλευρά. Ο περίεργος κορνάρει πιο επίμονα. Ξανακατεβαίνεις, πιάνεις τα γάντι, δεν φοριέται με τίποτα γιατί τα χέρι σου είναι ιδρωμένα. Ο μυστήριος πίσω πατάει παρατεταμένα κόρνα… τελικά φεύγεις με το γάντι μισοφορεμένο και πάς στο άνοιγμα αμέσως μετά τα διόδια για ανασύνταξη.
5. Ο ήχος
Ποιος ήχος; Αυτός που πιάνει το αυτί σου ξαφνικά μια μέρα. Ένα ανεπαίσθητο «τσίκι – τσίκι», «γριτς-γριτς» ή κάτι τέτοιο χαριτωμένο. Δεν μπορείς να εντοπίσεις από ποιο σημείο της μοτοσικλέτας προέρχεται και αυτό σου σπάει περισσότερο τα νεύρα! Το ψάχνεις μόνος σου, δεν βγάζεις άκρη… ρωτάς φίλους και γνωστούς, ούτε και εκεί βρίσκεις λύση. Τελικά πας στον μάστορα / συνεργείο… «δεν βρήκαμε κάτι», είναι η απάντηση. Ο «ήχος» όμως εκεί! Κάθε μέρα, όλη ημέρα να σου κάνει τα νευρά κρόσια! Τελικά με τα πολλά κάνεις την υπέρβαση και απλά το δέχεσαι… και εκείνη την ημέρα, εκείνη την στιγμή που πας να αγαπήσεις τον ήχο αυτόν, να τον αποδεχτείς και να τον αγκαλιάσεις… σταματά. Εξαφανίζεται όπως ακριβώς εμφανίστηκε, ξαφνικά.
6. Το βλέμμα της αγελάδας
Δεν υπάρχει πιο εκνευριστικό πράγμα στις «αψιμαχίες» του δρόμου από τον αντίπαλο που απλά δεν έχει καταλάβει τι έχει κάνει. Σου πετάγεται ένας από το STOP και φρενάρεις οριακά, με την ψυχή στο στόμα. Ε, δεν θα πεις κάτι; Δεν θα ρίξεις μια άγρια ματιά; Η πιο εκνευριστική αντίδραση από τον άλλον λοιπόν, δεν είναι ούτε η θρασύτητα, ούτε ο τσαμπουκάς, ούτε η αδιαφορία του στυλ «πατάω γκάζι και φεύγω». Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι ο άλλος έχει επίγνωση του τι έχει κάνει και απλά αντιδρά με τον τρόπο του. Η πιο εκνευριστική αντίδραση, είναι αυτό το βλακώδες βλέμμα απορίας του στυλ «τι έκανα;». Εκεί είναι που γίνεσαι πυρ και μανία! Με το «τι έκανα;»… που σημαίνει ότι ο άλλος δεν έχει καμία αίσθηση της πραγματικότητας, καμία σύνδεση με το περιβάλλον του… και όταν το συνειδητοποιείς αυτό, τρομάζεις.
7. Το παξιμαδάκι και η βιδούλα
Έστω ότι κάνεις μια απλή επισκευή στη μοτοσικλέτα σου. Θα χρειαστεί να ξεβιδώσεις κάτι. Θα πάρεις την βίδα και το παξιμάδι της και θα τα τοποθετήσεις σε ένα σημείο, ασφαλές για να μην χαθούν. Πριτς! Θα χαθούν! Όχι στο λέω να το ξέρεις, θεώρησε το δεδομένο. Δεν ξέρουμε ακόμη πως εμφανίζεται αυτή η ανωμαλία στο χωροχρονοσυνεχές και πως οι βιδούλες και τα παξιμάδα εξαφανίζονται και περνάνε σε άλλη διάσταση. Κάποιες θεωρίες λένε πως σε ένα παράλληλο με το δικό μας σύμπαν, υπάρχουν τρισεκατομμύρια βίδες, παξιμάδια και άλλα μικρά μηχανολογικά εξαρτήματα, που σχηματίζουν πλανητικά συστήματα και γαλαξίες. Είναι όλα αυτά που έχουν χαθεί από το δικό μας σύμπαν και έχουν μεταφερθεί εκεί. Δεν γίνεται να βρεθούν. Ποτέ.
Πηγή
